Vanmiddag had ik iets te geks meegemaakt in de copy-shop. Ik zat op de fiets vanuit de copy-shop en zat al fietsende te bedenken hoe ik dit als verhaal op mijn blog ging vertellen. Vreemde ervaring, ik begin mijn dagelijkse belevenissen in verhaalvorm om te zetten. Thuis gekomen wilde ik mijn ding heel graag delen en alvast de verhaalvorm oefenen. Keek er niemand op en luisterde er ook niemand naar mijn enthousiaste verhaal. De energie verdween samen met het heftige gevoel van mijn ervaring. Dus dan maar plaatjes van Teun haar oude roze laarsjes van 9 jaar geleden, die ik tegen kwam in mijn autistische-opruim-woede en de wafeltjes/kniepertjes, voor het stratenfestival, in wording zonder mooi, heftig en emotioneel verhaal. Het verhaal van mijn algemene mannenhaat versus de verrassende omslag en mooi eind. Het was net een sprookje, maar ja de emotie is er vanaf. Misschien kan ik hem morgen op Vlieland nog oefenen en schrijf ik het verhaal maandag alsnog vol enthousiasme op.
 |
| 142 |
