zondag 30 juni 2013

Blauw strand weer en galerietje spelen in Winkel

Dat was heerlijk in Camperduin vanmorgen. Nu naar Winkel om galerietje te spelen bij mijn expositie in galerie Wegert & Sadocco. Je bent welkom.
30 juni


vrijdag 28 juni 2013

Werk aan mijn fairy circle voor Kuna festival

De inspiratie komt van wit in het bos, zoals elfenbankjes, en heksenkringen van paddenstoelen. Nu zijn de paddenstoelen witte haakwerkjes aan een draad. Lange tijd geleden ben ik begonnen met het verzamelen van de witte haakwerkjes. En nu heb ik een doel.
Kuna festival 2013, ik projecteer er in de kunstnacht op zaterdag (nacht) dia's op.
28 juni

28 juni dubbel

donderdag 27 juni 2013

Een vachtje van papier

Tussen de middag ging ik gezellig samen met Teun mijn verjaardagslunch eten in de Bakkerij. Bij het zitten gaan viel mijn oog op de tafel naast me op het blad Roots, nooit eerder van gehoord. De kaft beloofde een vlinder special. Ik open het en lees over de monarch vlinder. Niet eerder was het woord monarchie bij me op gekomen bij het werken met en over de monarch vlinder. Er stond gewoon dat de monarchvlinder ook wel koningsvlinder wordt genoemd. Nou ja. Ik ben meteen dat blad gaan kopen, lekker mezelf cadeau gedaan. Het is immers 'mijn' vlinder. Want ik blijf een koningskind, ook al ben ik nu 43.
En zo blij als een kind ben ik met het schapenvachtje wat ik vandaag van mijn liefje kreeg. Ze kon geen mooie echte voor me kopen, gelukkig voor mij, dus als symbool maakte ze er eentje van papier. Prachtig! En een vet mooie bos bloemen van mijn andere grote lief.
uit Roots, juni 2013

dubbel 27 juni

dinsdag 25 juni 2013

Steeds beter

De caravan wordt steeds beter en mijn kriebels in lijf en humeur ook. Wat een mooie dingen komen mijn kant op, super.
In mijn Kuna festival caravan ontdekte ik een mooi ouderwets vliegengordijn en heb de oranje overgordijntjes weer opgehangen. Mars is bezig met wat verf werk, want ja ik kwam wat mooie plaatjes tegen op Pinterest....... Hij vindt het nog leuk om te doen ook.
Verder borrelen er om mij heen en naar mij toe allerlei leuke projecten. Jeeej!
En appeltaart is klaar om te worden gebakken, lekker voor de schoolverlaters morgen. En als we het dan toch over taart hebben. Donderdag ben ik jarig en word ik 43, steeds zoeft de reclame van dat vieze drankje door mijn hoofd. Ik hoop echt niet dat ik een jaar lang dat zoete drankje hoef te drinken.


dubbel Daf

zondag 23 juni 2013

Bloemetjes, tekst en plezier

Salon #36, gister avond was de Salon bij Wegert & Sadocco. Een discussie over mijn werk, mijn processen en lekker eten na de bespreking, want eigenlijk was er een hele rustige sfeer. Er werd veel geluisterd vooral. Dat heb ik eigenlijk nooit, dat mensen luisteren, nu wel. Er waren eigenlijk allerlei dingen die ik eigenlijk nooit heb. Maar nu wel en dat is mooi. Het was een mooie ervaring daar in de galerie midden in mijn expositie. Dank jullie allemaal.
Nu lekker even genieten van de tv op bed. En ohw ja, ik ben een beetje met Esther Hoogendijk bezig (geweest) en zij doet met schimmels, en nu zie ik ze overal, het is besmettelijk. Ik vind het nog mooi ook.
22 juni

22 juni

22 juni


Ik ben gek

Ik ben gek op mijn nieuwe caravan. Dol gelukkig ben ik vanmiddag geworden van de aanschaf van een klein vierkant wit ding met blauwe band: de Adria 305 SL. SL staat dat voor super de luxe, super leuk, super lief. Ik werd er in ieder geval super gek op. Dus ik kan naar het Kuna festival.
Een kleinigheid is is dat mijn installatie nog niet af is. Ik heb nog even gelukkig. Het Kuna festival met de beeldende kunst is 12, 13 en 14 juli in Drenthe.
23 juni

vrijdag 21 juni 2013

De week van de jachten

Wat een druk jachtgebied woon ik in. Kat die hier rond december naar binnen wilde was weer weg gelopen van huis en dus van werd ik gebeld. Dus wij weer op zoek.
Los lopend konijn op de parkeerplaats voor de deur. Dus daar moest ik ook weer zeker 3 kwartier achter aan jagen. Hij wilde wel graag aan mijn vingers ruiken, maar niet om zijn lijfje voelen, ik mocht hem niet grijpen. Ik geloof wel dat de buren van om de hoek, de eigenaar van konijn, hem uiteindelijk hebben kunnen pakken.
En als je exposeert in de oude bibliotheek, dan kun je wateroverlast verwachten. Het was een mooi orkest, de vallende druppels.
Ook nog een boekje gemaakt om weg te geven aan journalist, die een stukje gaat schrijven over mijn werk, een heel klein lekker boekje. Is altijd fijn om tastbaar te kijken. Gekke zin. Ik bedoel dat je soms anders naar dingen kijkt wanneer ze gedrukt zijn, dan wanneer je ze op je computer bekijkt.
21 juni

21 juni dubbel

21 juni dubbel

12, 13 en 14 juli installatie te zien tijdens het Kuna festival in Drenthe

Kuna festival 2013

donderdag 20 juni 2013

Opdracht Esther Hoogendijk en work in process II is af

Van hoe het was links boven tot hoe het na het proces is geworden onder. Leuk experiment van Esther Hoogendijk. Hopelijk komt er ooit nog zoiets, leuk.
Work in proces II

Opdracht Esther Hoogendijk is af

Pesten en voortrekken: Het zoontje mag naar andere groep

Maandag morgen kwart voor negen kwam ik mijn dochter haar oude groep 8 tegen. Ze gingen het 8e jaars afscheidsfeest organiseren en vieren. Au, pijn in mijn hart en tranen sprongen in mijn ogen. Na een jaar van de school af doet zoiets nog steeds pijn, pijn diep van binnen. Dat zijn de frustraties die 4 jaar terug gaan.
Mijn dochter werd op school gepest, wij vroegen om over plaatsing, maar het bleek dat de school het een groepsproces vond. Experimenteel pesten, zo leek het. Ons kind was bereidwillig en deed overal aan mee, wat de school ook aan haar vroeg. Ook wij, mijn grote lief en ik, gingen steeds in gesprek en werden voorgehouden dat wij ongelijk hadden en zelfs dat er geen sprake was van een diep ongelukkig kind, zij zagen het immers nooit. Ze lachte altijd vrolijk en rende in de pauzes rond over het schoolplein.
Het uitte zich bij ons thuis. We moesten haar dwingen en duwen om naar school te gaan. Toen we nogmaals met hangende pootjes gingen vragen voor overplaatsing naar een andere bovenbouw groep, Teun had immers aangegeven dat als ik naar een andere groep ga, ik ze niet zie, die pestmeiden, dan heb ik er geen last van. En dan zit ik in een bovenbouw groep met meer vriendinnen.
Het mocht niet. Ze stelden voor dat onze dochter in therapie kon, er zou dan iemand komen kijken in de groep naar haar gedrag.
Wij waren tegen en het therapie verhaal hebben we zelf geregeld, iets om haar zelfvertrouwen mee te redden, want wat is en blijft ze mooi, ook in een gestoorde volwassen wereld, waarin niemand je geloofd en iedereen hun eigen verhaal ziet en heeft. Ze blijft goud, prachtig en het proberen.
Tot vorig jaar mei, om 8 uur zei ze 'ik ga naar een andere school'. Om 10 uur hadden we een andere school. Vijf dagen later ging ze mee op schoolreis met haar nieuwe school. Wat een kanjer. Ze verzint zelf wel de oplossing.
Maar waarom dit verhaal? Nou ja de kop geeft het al aan. Dinsdagavond, na de pijn in de morgen van het 8e jaars afscheidsfeest, hoorde ik dat de zoon van een van de interne begeleiders  is overgeplaatst naar een andere middenbouw groep. De interne begeleidster is ook verantwoordelijk voor de jaarslijkse indeling van de groepen.
Mijn reactie was wel, misschien hebben ze iets geleerd van Teun.
Maar bij mij komt heel de week dat wel overplaats verhaal terug. Mede ook door al de speurtochten en vossenjachten van de Keerkring die deze week langs ons huis komen komt dat verhaal van wel overplaatsing zoon terug. Ik wil er iets mee.
Om het luchtig af te sluiten, want je laatste klanken zeggen immers alles: het konijn heeft een hartje op zijn kont.
20 juni

20 juni dubbel

woensdag 19 juni 2013

Papieren optocht georganiseerd

Vandaag met Jos gewerkt, nou ja werken kun je het niet noemen, een dorp straat en papieren aankleedpopjes gemaakt. Dus werken aan een voorleesfilmpje met Jos is eigenlijk spelen. Heerlijk kon dat maar elke keer. Veel leuker dan serieus monteren, maar ja we willen ook dat het een filmpje wordt, dus dat doe ik dan toch maar volgende week.
19 juni

19 juni dubbel

19 juni dubbel

dinsdag 18 juni 2013

Wit en groentjes geschoten

18 juni

18 juni dubbel

18 juni dubbel

In de Schager Courant van zaterdag 15 juni

Expositie in oude bibliotheek met Poëzinema. Ik sta er wel met mijn kop op, maar we, Jos van Venrooij en ik doen met de voorleesfilmpjes en attributen van Poëzinema mee.
Schager Courant 15 juni 2013

maandag 17 juni 2013

Judith, Esther en het oude insectenboek

Vandaag deed ik erg veel mailtjes de deur uit om mensen te lokken naar mijn expositie in Winkel. Best veel werk, lokker zijn. En ik maakte de opdracht voor Esther Hoogendijk af. Ben ik heel blij mee, toch. Ik durfde eigenlijk niet aan de tekening te komen, hij was al zo prachtig. Dus dan maar, soort van, rigoureus, dat had ik geleerd van het boek Stimmy of het oerwoud in de stad. Las daar een mooi artikel over, of verzon het zelf, of iemand anders verzon het. In ieder geval maakte de een van het duo een prachtige tekening en de ander ging er dan met behang overheen, bijvoorbeeld over een zorgvuldig getekend hondje, hup zo weg onder een stuk papier. Zo deed ik het ook vandaag. Eerst enorm zitten afhouden, eromheen dingesen, en toen ineens was het er. Ik zal morgen de foto's van de afbeelding tonen. Hij is nu onderweg naar Esther en wie weet heeft ze wel tijd om dit bericht te lezen, dan is de verrassing er van af, denk ik.
Dus foto's van hoe hij niet is geworden en nog wat van mijn vlinders uit Winkel.
17 juni 2013

'Noctambulo en de zon'

'Traveling North' detail

''Traveling North'

zondag 16 juni 2013

Openings woorden van en door Dorien Tamis


Bij deze de mooie woorden van Dorien Tamis over mij!!!! (of ja eigenlijk over mijn werk) die ze sprak tijdens de opening van mijn solo expositie bij Wegert & Sadocco te Winkel N-H. Nog te zien tot zondag 7 juli 2013.
*
Toen Judith vroeg of ik een inleiding wilde verzorgen, was ik verrast maar ook zeer vereerd. Onmiddellijk, in mijn verbeelding hield ik niet alleen een buitengewoon geestig verhaal, maar toonde daarbij ook een scherp inzicht in de hedendaagse kunst in het algemeen en die van Judith in het bijzonder.

Dat het me nog niet helemaal helder voor ogen stond hoe ik dat precies aan zou pakken, leek me tot ongeveer een week geleden nauwelijks een probleem. En toen sloeg de schrik me om het hart. Want serieus, ik ben wel kunsthistoricus, maar ik ben van de oude kunst. Met mijn specialisme zal ik u niet vervelen, dat beweegt zich op de vierkante centimeter. (Nou vooruit: Ik ben de enige Albert Cornelis-specialist ter wereld. Albert Cornelis is een vroeg zestiende-eeuwse Brugse schilder die volledig in de vergetelheid is geraakt. En dat is volkomen terecht, overigens). Kort samengevat: ik doe in dooie kunstenaars. Dat is voor beide partijen heel rustgevend. In de loop der jaren heb ik vele goede gesprekken over kunst gevoerd met Rembrandt en kornuiten, en het zal u niet verbazen dat we het steevast roerend eens zijn. Ik kan gerust zeggen dat we goede vrienden zijn geworden.
Nu is Judith ook een vriendin, dus dat leek me een mooi vertrekpunt om mijn begrip van hedendaagse kunst eens verder te ontwikkelen. Maar spreken wij – Judith en ik – wel eens over kunst? Met een grote K? Nou hebben we een heel scala aan hoofdletter-K-onderwerpen; van Kind, Kat en Knutselmoeder tot Kerel. Maar juist die grote K? Eigenlijk niet. Op dat gebied weet ik zoveel meer van mijn dode vrienden.
Gelukkig voor mij heeft levende Judith wel het één en ander met de zeventiende eeuwse kunstenaars gemeen. In mijn ogen dan. Het eerste wat mij opviel in Judiths werk is datgene waar de Hollandse zeventiende eeuw altijd weer om geprezen wordt: de betoverende lichteffecten. Het geconcentreerde licht van Rembrandt, het zachte licht van Vermeer, de wolkenluchten van de Haarlemse landschapsschilders en de reflecties in metalen kannen en glaswerk van de Leidse fijnschilders. Gefocust licht, wisselend invallend licht, weerkaatsend licht, veranderend licht, en vervormingen door licht. Voor mij was dat het onderwerp van de installatie van glazen flessen en potten – overigens voor een groot deel afkomstig uit onze garage waarvan het dan wel weer fijn is dat hij zelden wordt opgeruimd – bij de opening van Markt 18 vorig jaar. De draaiende diaprojectoren en filmbeelden die Judith ook vertoonde veranderden de reflecties, de schaduwen, de kleuren van het glas voortdurend en zo ook de indruk van de ruimte waarin de opstelling zich bevond. Maar het is maar wie er kijkt: want in plaats van oude meesters zag de burgemeester van Schagen in de kaleidoscopische installatie een trouwring. Ook heel symbolisch, en iets wat vast wijst op een meeslepend huwelijksleven. Dat de glazen in deze tentoonstelling getransformeerd zijn tot een draak zou mij, wanneer ik in zijn schoenen stond, dan wel weer verontrusten.
Maar die fascinatie voor licht beperkt zich niet tot speciaal geïnstalleerde ‘installaties’. Ook in het alledaagse – al die kleine dingen waar je iedere dag weer gedachtenloos aan voorbijloopt – heeft Judith oog voor bijzondere lichteffecten.Onder de vele foto’s die Judith dagelijks maakt, en post op haar weblog en facebook is die met de uil één van mijn favorieten. Het is een opname van een kleine, en speelse optische illusie. Door een speling van het invallend licht lijkt een schuw uiltje zich voor de dag en de kijker verborgen te houden in een groene glazen schaal op het raampost.
Glas is een glad, hard materiaal. Het is een keuze die ik bij Judith afgezet zie tegen een voorkeur voor zachte, knusse en warme texturen. Letterlijk: stof, vilt en wol. Breisels, borduurwerk van opgeruimde oma’s afkomstig uit de kringloopwinkel; Judiths gekleurde draadjes en lapjes moeten het liefst ouderwets en ambachtelijk verwerkt zijn. Ambachtelijk? Wanneer je dat woord gebruikt in verband met mijn zeventiende-eeuwse kameraden associeer je dat meteen met ‘net echt’. Geen zichzelf respecterende kunsthystericus die zich verwaardigt om dat te zeggen, of het nu om oude of hedendaagse kunst gaat. Stom? Ik vind het nog niet zo stom, want het geeft de bewondering weer voor hoe mooi iets gemaakt kan zijn. In Judiths werk vind je veel terug van die voorliefde voor vaardig gemaakte voorwerpen: of het nu borduursels, inlegwerk of vier toevallig in een doosje verzeilde koperen tandradertjes zijn. Perfect op zichzelf, worden ze door Judith gebruikt om een heel eigen draai aan te geven.
Met die eigen draai kunnen de beelden die Judith maakt vergelijkbare emoties oproepen als een duidelijk herkenbaar schilderij van een huiselijke of religieus tafereel van eeuwen geleden. Een voorbeeld? De disneyficatie van onze samenleving dicteert dat alle sprookjes zouteloze verhalen worden, met suikerzoete truttebollen van prinsessen die in hun vlekkeloze, smakeloze perfectie bij mij persoonlijk vooral de behoefte opwekken om ze in een donker steegje eens flink de stuipen op het lijf te jagen. Dat gevoel doet Judiths installatie Sneeuwwitje, die hier overigens niet staat, eer aan. Die installatie hoort eerder bij de vorm die sprookjes van oudsher hadden: duistere verhalen, wreed en vaak met een gruwelijk en bloederig einde. Heel bevredigend voor iemand die net zijn belastingaangifte heeft ingevuld. Als een martelaar – ik denk meteen aan de heilige Sebastiaan doorzeefd met pijlen op 16de eeuwse Italiaanse schilderijen – hangt haar zielloos lege witsatijnen jurk aan draden gestoken aan het plafond. Als een aan een speld opgeprikte vlinder. En omringd door akelige beulen van kooikabouters. Ongetwijfeld zijn zij de sprookjesvariant van kooivechters. Minstens zo eng als de helse martelingen die vroegschristelijke heiligen ondergaan op schilderijen van voor de reformatie (mocht het je eventjes niet te binnen willen schieten: dat was in 1517). Doodeng. Maar het kan natuurlijk best dat de burgemeester van Schagen, u herinnert zich nog wel die met het mooie huwelijk, in die witte klokjurk de hemelse zweefvlucht van de ware liefde terugziet.
Voor u zich nu in alle ernst gaat afvragen waar dit verhaal in vredesnaam naar toe moet; ik ben nu voor de tweede keer op het punt aangeland waar ik wilde zijn. Natuurlijk zijn de gevoelens, de associaties die door een kunstwerk worden opgewekt niet alleen de inbreng van de kunstenaar; maar die moet daarvoor wel de ruimte weten te maken. Dat is één van de weinige hoofdletter K onderwerpen waar Judith en ik wel expliciet over van gedachten gewisseld hebben; de kracht van de suggestie, de verbeelding en het toeval. Het is een maar moeizaam verworven vaardigheid, of beter nog: kunst om niet alles te willen uitleggen, vast te leggen, maar onscherptes te laten waar een ander zichzelf in kwijt kan. En de meesten van ons waarderen het alleen maar meer wanneer er ergens nog een onafgewerkt randje aan zit, van die kleine schoonheidsfoutjes. Dat is ruimte, opengelaten voor eigen interpretatie. Wat u met die ruimte in Judiths werk wilt doen, is aan u. Vanaf welk punt u ook vertrekken wilt, en wie er ook meeloopt, dode vrienden of iemand uit het gezelschap hier. Mag ik u uitnodigen om zelf te gaan bekijken, voelen, bedenken wat Judith gemaakt heeft?

Salon #36 zaterdag 22 juni bij Wegert & Sadocco


Er zijn nog een stuk of 6 plekken vrij voor de Salon van 22 juni, wees welkom. We gaan het hebben over mijn werk en mijn werk in wording, ontstaan en mijn gedachten over ontstaan van mijn beelden en werk. En natuurlijk maakt Wilma met Serge de meest wonderlijke maaltijd na de discussie, geïnspireerd op mijn werk, vanwege het aantal vlinders die te zien zijn op de tentoonstelling wordt het geloof ik een bloemrijke maaltijd.
Beste Salon liefhebbers,
U bent van harte welkom Salon # 36 , zaterdag 22 juni om 17:00 bij te wonen. Judith Koning zal te midden van haar expositie over haar artistieke processen, manier van denken en inspiratiebronnen vertellen, aan de hand van haar thema ” Serieus Spelen” .
Indien u interesse heeft om na de discussie met Judith te dineren, kunt u zich opgeven à € 25,00 per persoon. Diner bestaat uit een viergangen menu all in.
De ruimte voor het diner is beperkt, dus wie het eerst komt wie het eerst maalt, graag reageren voor woensdag 19 juni 2013.
Met vriendelijke groet,
Wilma en Serge
Galerie Wegert & Sadocco
Bosstraat 7
1731 SB Winkel
En bij het ontwaken en ook bij het openen van mijn mail vanmorgen had ik behoeft aan een toren. Waarom nu pas eigenlijk? Mijn achternaam is al bijna 43 jaar Koning. Nou goed ik dacht dat ik eigenlijk een toren zou willen beklimmen om mijn blijdschap te kunnen delen en vanaf te kunnen schreeuwen over die andere Salon, die van gister, namelijk dat mijn werk is opgenomen in Salon/kant, een initiatief van Gijs Stork en Manon Schaap, ze brengen kunst, design en mode samen op een bijzonder manier. Zij zijn zelf ook prachtig, met een open blik en vol energie en sprankeling brengen ze het bij elkaar en smelten het om tot een mooie energie. En ik doe mee. Er broedde gister tijdens de openingstour een wonder op. Allerlei geluiden ving ik op, gesprekken bedoel ik daar mee, die me de moed gaven en de hoop ook ooit deel te nemen aan de Salon/. Nou dat ging sneller dan het licht en geluid. Ik overhandigde het cadeau en 1 minuut later was ik newest participant van Salon/kant.
Mag ik het nog even van de daken schreeuwen dan?!?!?! Als je goed luistert hoor je me straks boven de wind uit roepen.
werk te zien bij Wegert & Sadocco

nu te zien bij Wegert & Sadocco

zaterdag 15 juni 2013

Joegheeeeee ik doe mee

Vandaag mijn cadeau aan Gijs Stork kunnen geven tijdens Salon/ kant. Ik postte al wat berichten, maar hield het werk nog wat vaag. Want dacht dat Gijs misschien wel tijd zou hebben naast zijn organisatie aan de Salon/kant om naar mijn blog of foto's te kijken. Ik was geïnspireerd door een tekst, zie uitleg hier onder, en mijn eigen installatie voor expositie over Horen, zien en zwijgen: 'De kwetsbaarheid van het trommelvlies' om een werk te maken en dacht eerst om het als interventie op de Salon/ kant expositie achter te laten. Maar ook op advies van Dorien Tamis toch 'gewoon' als cadeau gegeven. Wow wat daarna gebeurde is echt fantastisch, het werd door Gijs toegevoegd aan de expositie in zijn Magazijn, jeeeeeeeeeeeeeeej ik doe mee !!! wat een mazzel.


Door je foto op facebook van het dak en de tekst:"Salon/kant office for today!" kwam ik op het woord en beeld kant oor. Ik had al eerder 'De kwetsbaarheid van het trommelvlies' gemaakt, van 24 kopjes en wat schotels met witte vitrage daarover heen gespannen en geplakt. Ik bedacht om een oor van een kopje met kant wat ik nog heb liggen te bekleden. Dat werd niet zo mooi en het stukje kant paste precies over het kopje en zo werd dit jou cadeau.

Judith


15 juni

cadeau Gijs 'kant oor'

cadeau Gijs 'kant oor'


'De kwetsbaarheid van het trommelvlies'

Salon/ kant liet zich van zijn beste kant zien

Wow, genoten vandaag van Salon/ kant van Gijs Stork en Manon Schaap. Hier wat foto's, ik ga net als mijn stapmaatje van vandaag voor jaffa op de bank.
15 juni Salon/ kant

15 juni Salon/ kant

15 juni Salon/ kant

museum Willet Holthuysen Salon/ kant





vrijdag 14 juni 2013

Kinderlokker in de bieb

We exposeren! En om kijkende kinderen te lokken hebben we de dropstaafjes die we in voorleesfilmpje 19 ''Lekker gevaarlijk'' hebben gebruikt neergezet in een glazen pot. Wie weet lokt de lonkende pot. Exposeren met Poëzinema in de oude bibliotheek. Ik ben twee dagen bezig geweest om de 20 voorleesfilmpjes die we nu hebben op 1 formaat te krijgen. Das nu gelukt, fijn, lesje, weer een lesje geleerd en wederom een stukje van mezelf gezien. Ik kan niet netjes of misschien is het woord gestructureerd werken en doe niet aan voorbedachte rade en soms is dat dus lastig, meestal is het reuze fijn.
Morgen op schoolreis met Dorien, zin in, we gaan ons van een andere kant laten zien. Of gingen we ons nou van ons beste kant laten zien? Nou in ieder geval doen we iets met kant morgen, en ook Salon met een slash.
14 juni

14 juni dubbel

donderdag 13 juni 2013

Poëzinema exposeert twee weekenden in oude bibliotheek van Schagen

Op weg naar onze eerste gezamelijke Poëzinema expositie, samen met Jos van Venrooij heb ik vandaag het werk neergezet. Een tv en de hoofdrollen van de Poëzinema filmpjes. Nu dvd in elkaar aan het zetten en das nog veel werk. Had wat technische dingen over het hoofd gezien, ik doe altijd maar wat, en dat is nu onhandig. De mac moet nu nog 6 uur renderen, uhm..... hij zegt nu nog 11 uur renderen en daarna nog op dvd branden. Hopelijk heb ik voor morgen 10 uur een dvd met onze 20 voorleesfilmpjes.
13 juni

13 juni dubbel

woensdag 12 juni 2013

DepARTment meets Poëzinema



Een goeie plek voor onze voorleesfilmpjes: De oude bibliotheek van Schagen doet twee lange weekenden dienst als expositie ruimte.

Bloei, bloem en veel spuug

Begin van een bloemenzee, heel de klimroos zit vol knoppen en spuug. Eentje laat zich al zien. En test naaien op kopieën van Esther Hoogendijk haar werk en voorleesfilmpje nummer 20 gemaakt.
Morgen expositie inrichten in oude bibliotheek van Schagen. We doen mee met Poëzinema en laten al onze 20 voorleesfilmpjes zien.
12 juni

12 juni dubbel
het onaangetaste origineel