Knippen en door

Aan het zoeken. Dus is doorgaan met knippen een goede methode om toch het idee te hebben dat ik werk. Bewegen werkt beter dan wachten op inspiratie.

Tien weg en nieuw in

De tien werken van 10x10cm voor expositie Honderd vierkante cm kunst zijn naar Deventer gestuurd. De expositie is van 13 februari tot 16 maart te zien bij Brievenbuskunst op de Zutphenseweg 55, Deventer. Van dinsdag tot en met zaterdag van 13:00 tot 17:00 uur.
Nu dat klaar is en ik duizend rondje heb gemaakt voor nieuwe Enjoy the little things slingertjes van papier is er ruimte voor nieuw werk. Een begin is er. Een installatie geïnspireerd op tulpenbollenvelden.

Heldere patronen

Ontbijten, daarna wandelen, met torenvalk, zeehond en veel grote zee-egel skeletten. Expositie bezoeken van Kunsthal 45 in Den Helder. Ik ging speciaal voor Willem Harbers zijn werk en omdat Den Helder gisteren zo leuk was toen we via Den Helder naar Texel gingen. Ik blijf het werk van Willem mooi vinden. Beetje jaloers ook. Zijn vormen doen mij verlangen naar scheikunde en biologieles van de middelbare waar ik zo dol op was. Plus hard en zacht en zo verzorgd ook en poëtisch.
Aangetrokken door Sjamana, het werk van Piet van der Kar. Lange piemel kon ik alleen maar zien in het werk van Claus-Pierre Leinenbach en volgens mij is het dat ook als ik af ga op de titel van het werk Kicker-kikker.
Door naar Bergen. Museum Kranenburgh voor de expositie van Diana Scherer. Ik had het al gezien en vond dat mijn vriendin Yve het ook moest gaan zien voor ze terug ging naar Lissabon. Fijn werk en wat grappig om het gras te zien groeien. Vruchtbare grond daar in museum Kranenburgh.
We topten de dag af met een frietje van Bello. Zij hebben immers de beste friet en een verrukkelijke vega bamischijf. Weer een hele vakantie in één dag.

Jurk meeuwen

We gingen naar De Jurk kijken in Museum Kaap Skil op Texel. Strak, helder en wat een geluk dat de meeuwen gevoerd werden. Als een kind zo blij genoot ik van de vogels die voor ons langs vlogen. De boot naar Texel is sowieso altijd een feest. Een hele vakantie in één dag. We hadden ook nog thee met koek, reden de toeristische Texel route, haalden Mars en Teun op van de boot om samen te eten bij vegan restaurant Witlof, met iete in de keuken. De laatste boot weer terug genomen. Wat een feest was het.

Recht door naar zee

Ontbijt met verrekijker, mussen en roodborstjes. Vriendin Yve ophalen in Amsterdam en meteen een paar mussen en roodborstjes uit mijn serie Rare vogel bij galerie Artacasa langs brengen. Absurd hoe het daar loopt. Zo blij mee. Ik ben ook dol op Wiebke. Zo aardig, enthousiast, realistisch, zakelijk, puur en recht door zee. Nou zeker dat recht door zee (sowieso zee), daar kan ik wel wat mee. Daar is toch iedereen bij gebaat. Want hoe zat dat ook al weer met die stinkende wonden? Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Doe mij maar eentje zoals galeriehouder Wiebke.
Vandaag nam ik ook werk mee van mijn Mars, Marcel van Pinxteren. Dus nu zijn oom landschappen en langschappen met wolken in olieverf op paneel te zien in de Kerkstraat 411 bij Artacasa.

Op je ogen

Een ooievaar uit de serie Rare vogel heeft een nieuw oog. Onze tuin heeft sneeuwklokjes. Zoooo voorjaar.

Van rondjes naar rondjes

Om in beweging te blijven na een door mijzelf stopgezet project maak ik rondjes van papier voor mini slingers Enjoy the little things. Dit is dag twee en het werkt. Ik ben zojuist begonnen met een nieuwe installatie, ook met rondjes. Die al een hele tijd wachten op verwerking. Nu is daar de start.

Toeter gezicht

Ik zie dus heel vaak overal olifanten in. Zo ook vandaag op het strand. De strandtent is voor de winter afgebroken en ik zie in de nog aanwezige deur een kop van een olifant. Komt misschien ook omdat ik er mee bezig ben in mijn werk.
Vandaag de serie voor expositie Honderd vierkante cm kunst geselecteerd. Deze tien werken zijn vanaf 13 februari te zien bij Brievenbuskunst in Deventer. Tien werken van 10x10cm. Zo ook een olifant.

Toeter wens

Eén van mijn miniaturen van 10x10cm voor expositie Honderd vierkante cm kunst, in Deventer, is met een olifant die een paardenbloem uitblaast om een wens te doen. Op elk lapje textiel staat een pluis getekend. Pffffffffffffffffffff

Theepot gezicht

Winkelen, wandelen en theepot gezicht na de koffie. We spraken af bij kringloop Dorcas. Daar kocht ik de meest fotogenieke strijkbout ooit. Ik haal altijd mijn strijkbouten uit beeld wanneer ik een foto maak in mijn atelier. Bijzonder lelijke dingen, en waarom ontworpen in wit met allerlei soorten lelijk lichtblauw. Nu heb ik een rede om mijn strijkbout juist op de foto te zetten. Wat een schoonheid. Zelfs als hij (hoezo is een strijkbout mannelijk, net opgezocht namelijk, en niet onzijdig?) het niet doet hou ik de strijkbout. Gewoon voor op de foto.

Werken brengen Kunstuitleen Alkmaar

Vandaag mocht ik weer nieuwe werken brengen bij de Kunstuitleen in Alkmaar. Plus mochten de ansichtkaarten van mijn werk weer aangevuld.
Fijne plek. Kop koffie een een kletspraatje. Daarna scheen de zon wel heel fijn. Dus voor ik aan de administratie ging, nog even naar zee.

Konijn met sproeten

Twee verbanden zie ik in mijn nieuwste werk. Dol op sproeten en das niet aan een hele leuke herinnering gekoppeld. Maar blijkbaar heb ik er geen last van. Liet ik het van mijn gezicht vallen. Als kind logeerde ik in Delft. Op straat vroegen kinderen of ik ooit een gespikkeld konijn had gezien. Mijn antwoord deed er niet toe. Ik werd met gekauwde chips in mijn gezicht gespuugd. Kijk maar in de spiegel, zeiden ze. Ik had immers een flinke spleet tussen mijn tanden. Toch dol op sproeten. Vandaag tekende ik ze. Voor expositie 'Honderd vierkante cm kunst', in Deventer ben ik aan het werk. De andere herinnering is voorgelezen worden en ik kan mij een voorleesboek herinneren met kinderen met konijnenoren.
Het 10x10cm werk met vlinder waar Mars een opmerking over maakte toen ik het had veranderd is nog weer anders. Net als die quote uit Alice in Wonderland: I knew who I was this morning, but I've changed a few times since then. Niet op één dag, er gingen een aantal dagen overheen voor de vlinder is zoals die nu is. Ik zeg klaar. Over klaar gesproken. Inmiddels ben ik over de honderd vierkante cm kunst heen. Keuzes moet ik gaan maken.
Nog een boekje gemaakt. Deze met een quote van Arrigo Boïto: I fell in love when I saw you, and you smiled because you knew. Maar dan andersom in het boekje van textiel. Overigens gemaakt van een oud nachthemd met kant en reparatiewerk. Dol op reparatie stiksels. Das mijn Pipi langkous liefde, denk ik. Textiel reparaties. Uhm, waar was ik? Ah ja. Tekst andersom in het boekje omdat ik altijd van achter naar voren blader. Dus vond ik een logisch gevolg. Dit boekje doet me denken aan stopmotion filmpjes, zoals ik die vaak heb gemaakt. De herhaling is fijn. Heel de tijd kleine stapjes. Een lang proces voor een paar seconde film. Fijn en altijd dol op.

Ridder spoorboekje

Van de planten familie Ranonkel tekende ik twintig keer ridderspoor in een boekje van textiel. 10x10cm stukken gescheurd uit een oud nachthemd, of wellicht een onderjurk, van dunne stof met kant en mooie ouderdoms water spikkels.

Even atelier opruimen

Zaterdag mocht ik nieuw werk brengen bij galerie Artacasa in de Kerkstraat 411, Amsterdam. Allerlei kratten en werk ging mee. Dus atelier was gisteren rommelig achtergelaten. Dus nog even opruimen voor ik naar een opening van een expositie ga. Om kwart over drie, kwartier na opening, kwam het besef dat ik achter mijn naaimachine terecht was gekomen.
Ga ik nog? Nee, ik ben lekker aan het werk gebleven. Ik maakte mussen, roodborstjes en een distelvink. Putter noemen we de vogel meestal, maar eigenlijk een onaardige naam. Afgeleid van dat de vogel in een kooitje te trainen was, en is, om met een klein emmertje aan een touwtje aan de poot een bakje water kon ophalen. Soort circusact. Best stom. Dus distelvink. Dan weet je ook direct hoe je de vogel in je tuin kunt lokken. Met zaden van een distel. Bijvoorbeeld die van een zeedistel of lokken met zonnebloempitten of kaardebol zaden.
De distelvink die hou ik nog even zelf. Direct na strijken en pletten opgehangen in mijn atelier. Fijn bij het werk van Monique de Leeuw, Studio Jude, Maartje van den Noort Edith Brouwer, Jet Vlegels, Rob Komen en nog wat van mijzelf.

Werk brengen

Vandaag, zaterdag 13 januari, mocht ik weer werk brengen bij galerie Artacasa, Kerkstraat 411, Amsterdam. Veel werk. Heel veel kleine werken uit mijn serie Rare vogel. Een aantal grotere werken uit mijn serie Stofwisseling en werk uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid. Werk van tweedehands papier, en draad, op tweedehands textiel, damast. Zoals een vlinder, uil, ooievaar, wielewaal, ijsvogel, flamingo (een lekkere winterse verrassing) en nog meer werken. Ga langs. Of kijk hier online bij Artacasa.
Terwijl ik mijn werk uit de kratten haalde was het druk met klanten in de galerie. Wat een goede plek zeg. Blij mee.

Raar opgeknapt

Morgen mag ik weer werk brengen bij Artacasa. Dus maak ik nog wat werk uit mijn serie Rare vogels. Dat is echt zo covid tijd. Toen was alles raar. Dus kreeg mijn serie ook een rare titel, want rare tijden. Ze zijn allang niet zo raar meer. Eigenlijk best heel erg opgeknapt. Net als wij zonder dat heftige gedoe van toen. Met afstand houden, avondklok en gebarentolk. Al was zij wel erg leuk. Die ene met dat leuke hamsteren gebaar, Irma Sluis.
Verder gewerkt aan tien werken van 10x10cm werk voor expositie in Deventer. Ik zit helemaal in de sprookjes. Raak ik vaak in als ik vrij werk ga maken. Hoort denk ik bij de manier van werken. Dat alles kan en mag. Ik hou daar wel van, zonder grenzen. Alles open, laat maar gaan. Sowieso goed motto. Ook met respect en zelfrespect. Of eigenlijk andersom, met zelfrespect en respect. Of andersom, ligt aan de opvoeding of wat je er mee doet.