Zomertijd en oudjaarsdag

Het is goed te merken dat de zomertijd is ingegaan. De zon schijnt, de tuin staat volop in bloei en ik zie paardenbloemen, een hommel in de rozenbottel en ik zie zelfs een klaproos knop. Wat een heerlijke dag. Halloween ook vandaag. Volgens de Kelten de laatste dag van het jaar. Fijne jaarwisseling, vrede op aarde. Tevreden met jezelf. Vrede met je zelf.

Smakelijk werk

Mijn werk blijkt eetbaar. Het werk Pauw kwam terug. Papiervisje had wat happen genomen. Ik haalde het werk los van het frame. Met garen naaide ik de aangevreten bloemen.
Zelf heb ik tegen papiervisjes in mijn atelier flesjes lavendelolie staan. Ook druppel ik regelmatig de olie op stukjes wol en hout. Hopelijk blijven ze voor altijd weg.

ABBA Paulowna

Na het dansen en meezingen van de ABBA experience cover band in Anna Paulowna de auto halen, want met de trein terug, moest van Björn. Meteen even een wandeling door de mooie Poldertuin. Het was een fijn feest daar in de polder met Monique.

Duif, duiver, duifst

Doorgaan met miniaturen in de serie Rare vogels. Soort van doorzetten. Het is een fijn werkje, dat wel, maar ik heb zoveel voorbereid dat het me een beetje tegenstond. Ik heb me voorgenomen om het als een ontwikkeling te zien. Kijken of er iets verandert in het werk. Vandaag bijna dezelfde koppen en toch allemaal andere duiven gemaakt.

In de dieren les

Dorien Tamis ging een lezing houden over de leeuw. Mijn interesse was gewekt. Ik vind Dorien haar verhalen altijd heel vermakelijk. Toen ik las dat er op het Jaarcongres van de Vlaams-Nederlandse Vereniging voor Nieuwe Geschiedenis maar liefst dertien lezingen op die dag zouden zijn en allemaal over dieren, toen moest ik gaan. Het Jaarcongres was in de Oudemanhuispoort van de Universiteit van Amsterdam. Dat was toch wel minstens vijfentwintig jaar terug dat ik daar was. In tegenstelling tot de buitenkant van het gebouw is de binnenkant lekker oubollig en lelijk. Wel fris of onzijdig van geur. Heel belangrijk. Een vermakelijke en leerzame dag. Trots op Dorien, geraakt door onze bruutheid ten opzichte van dieren, spontaan jeuk bij de lezing over de luis en in de pauze een binnenpretje vanwege de bokkenpootjes bij de koffie.
Op de terugweg riep de etalage van Lush om een foto.

Goudhaantje bij het ontbijt

Havermout en een verrekijker in de aanslag. Het goudhaantje zit niet alleen vlakbij in de duinen, maar zit ook bij ons in de tuin. Gisteren voor het eerst gezien. Dus nu wil ik het weer zien. Dat lukt. Ze zijn weer met z'n tweeën.
Later op de dag maak ik werk uit mijn serie Rare vogels en knip ik in een shirt gekregen van Dorien Tamis. Het shirt kreeg ik eens voor mijn verjaardag. De naden gingen kapot, het borduurwerk met de vlinders niet. Morgen ga ik naar een lezing van Dorien, over de leeuw. Er zijn zelfs 12 lezingen over dieren in de kunst. Dus een goede rede om de revolvers met vlinders op de rug van een jurk te naaien.

Gestoord goudhaantje

Aan het werk in mijn atelier. De Japanse nachtegaal heb ik iets veranderd. Zwart toegevoegd. De bel gaat. Het is mijn nieuwe kennis Eline. Ik heb je geappt. Er zitten goudhaantjes bij de duinen. Samen gaan we op pad. Want voor goudhaantjes of wat voor vogels dan ook, je kunt mij uit mijn atelier halen. Al snel zien we ze. Zo enthousiast dat ik me camera niet scherp heb gekregen op de goudhaantjes. We wandelen terug het dorp in en bij mijn oude buurvrouw, twee huizen verder, hoor en zie ik ze ook. Wat een feest. Ik woon echt aan de goudkust.

Doe de Harry Potter

Daar knap je van op. Ik ben goed gelovig en geloof graag dingen in mijn voordeel. Dus als ik in het boek van Harry Potter lees dat je van de zusters chocolade krijgt om op te knappen dan zet ik dat ook in als ik mag helpen. Ik maakte bonbons van dadels, noten, rozijnen, kokos, maanzaad en kaneel. Verwarmend.
Tussendoor was ik aan het werk in mijn atelier. Achter da naaimachine. Meestal heb ik zin in keramiek wanneer ik bak. Of andersom. Dat is een vreemd soort terugkerende combinatie. Maar Rare vogels moeten, want ik wil kijken wat het mij brengt als ik er heel veel maak. Achter elkaar. Of ik ergens kom. Of zo. Wat ik bedoel is of ik ergens anders kom. Want ik ben al ergens. De mussen van Peter Vos inspireerde mij hiertoe. Hij heeft veel mussen getekend en ik vind met name een blad vol mussen prachtig. Ook geeft het mij het vertrouwen dat ik mag herhalen. Soms denk ik dat ik allemaal verschillende dingen moet maken. Dat dat beter is. Nu denk ik dat ik door herhaling ergens kom. Tot een bepaalde kern. En anders niet. Dan heb ik mijn voorraad Rare vogels flink aangevuld.

Spreeuwen aan zee

Mijn nieuwe lievelingsvogel na de zwaluw, kauw en het puttertje is nu de spreeuw. Voor we naar Callantsoog verhuisden zag ik ze alleen bij Floortje in haar tuin. Nu zwermen hier spreeuwen zwermen rond en eten ze zelfs uit de silo's in onze tuin. Mussen en mezen zijn ook gezellig in de tuin. Het eerste winter roodborstje zag ik ook net. Ik bewonder de spreeuw nu gewoon even meer dan de rest. Prachtige kleur, en die klanken. Onbeschrijfelijk mooi.
In de pauze ga ik lunch halen bij de appie en dat doe ik via het strand. Grijp ik ook nog even het vakantiegevoel mee. Er is hier namelijk altijd wel iemand die vakantie viert. Ik doe gewoon mee.

Fuut en de liefde

Vandaag maak ik eend en fuut. Fuut is bijna af, moet nog een x. Das een kusje. Ontstaan tijdens corona crisis. Toen maakte ik mondkapjes en zette dat er op. Alsof ik iedereen die van mijn een mondkapje kocht of kreeg er ook een kus op de wang bij kreeg. Dat liefde geven is eigenlijk wel mooi. Kan altijd. Dus ik blijf het doen. Wel jammer dat Twitter is overgegaan op X. Of niet, misschien is dat ook wel gedaan om meer liefde te verspreiden. Want als er ergens wat liefde toegevoegd kan worden dan is dat op Twitter wel. Mooi, elke bericht beginnen en afsluiten met een kus. Bewust gekozen voor liefde.

Grote kikkerbek

Meer nieuwe kleine werken, voorlopig nog niet door mijn voorraad voorbereiding Rare vogels heen. Vandaag ooievaar, groene specht, grote kikkerbek, goudhaantjes en duiven. Alleen al vanwege de naam koos ik voor de grote kikkerbek. Das al raar genoeg.

Regen en Rare vogels

Vijftien keer Artacasa

Voor de derde keer mocht er werk naar galerie Artacasa, en dat in twee maanden tijd. Heel fijn. Ook onze samenwerking. Ik luister sinds kort podcasts. Thema lijkt samenwerken. Kunstenaars en met name muzikanten zeggen het in de podcast meerdere malen tegen mij. Sinds de Rietveld academie doe ik zo af en toe een poging. Maar echt succesvol is het niet. Ik vind het fijn in m'n eentje. De focus hebben en werken in stilte, of als ik last heb van ergernissen, dan met bijvoorbeeld muziek van David Bowie op. Om de ergernissen, meestal in de vorm van geluid te neutraliseren.
Vandaag bracht ik veertien Rare vogels en één Vlaamse gaai uit de serie Schijnen in kwetsbaarheid naar Amsterdam. Daar was de conclusie dat wij een samenwerking hebben. Ik dacht dat je dan samen in het atelier moest zijn. Of samen aan een product werkt. Zo kan het dus ook. Samenwerken.
Een knuffel en een kop koffie met kletspraatje is al meer dan de moeite waard om bij Wiebke het werk persoonlijk af te geven. Als extraatje kreeg ik ook nog dikke zoenen op straat van, digitale vriend, Jan. Die liep precies langs toen we afscheid namen. Gezellig, dat dorp Amsterdam.

Vier Rare vogels

Geplet en gestreken of andersom. Vier miniaturen uit mijn serie Rare vogels. Bij galerie Artacasa in de Kerkstraat, Amsterdam vlogen ze de winkel uit. Wiebke viel op de vogels met kleur. Dus ging ik aan de slag. Morgen mag ik er weer 14 brengen. Dat is toch fijn. Ik vier het alvast.

Vogels en vliegers

Nieuwe werken en in de pauze even naar zee. Er waren fijne vliegers en jonge meeuwen met wapperende veren.

Vlaams en fraai

Op verzoek maak ik een Vlaamse gaai. Vreemd, volgens mij nooit eerder gemaakt, waarom is dat? Terwijl ik wel erg blij word als ik ze zie vliegen. Heel herkenbaar. Vreemde kleur hebben ze, merk ik nu ik beter kijk. Ik kijk eigenlijk altijd naar de vlucht en de beweging tijdens het vliegen. Wat volgens mij een bijzonder herkenbare manier van vliegen is. De kleur daar keek ik nooit zo naar. Ja, natuurlijk kijk ik uit naar dat blauwe in de Vlaamse gaai. Absuluut geluk om zo'n klein veertje in blauw, wit en zwart te vinden. Ik heb zelfs een stukje papier met een tekening in mijn atelier liggen. Gewoon uit een prentenboek geknipt. Lijkt ook op een vondst.