Proces muur installatie

Ja! Ik ben er uit. Het was een proces en ben blij met de proefopstelling van het werk met de linten van het kimono zomer installatie project bij Johanna's Bos. Donderdag ga ik inrichten bij galerie Zône in Leiden. Ik ben er klaar voor. Alles kwam uit de kast. Nu een enorme hink-stap-sprong opstelling in m'n atelier. Maar ik zie door de bomen het bos nog. Zoals tijdens mijn wandeling in het Kooibosch. Wat een geluk is dat zeg, dat bos zo om de hoek. De zee wist ik. Dat bos kwam als een grote verrassing er gewoon bij, bij ons nieuwe huis in Callantsoog. Zeker nu een genot. Nu de toeristen nog thuis zijn. Heerlijk alleen wandelen.

Kleur draad

Soms heb ik meer zin in kleur dan anders. Nu bijvoorbeeld. Werken met kleur en losse draadjes gemaakt. Uit de serie 'Schijnen in kwetsbaarheid', een serie geïnspireerd op vergankelijkheid, gebroken vleugels en dat er donker nodig is voor lichtpuntjes. Ik werk altijd met tweedehands materialen, gekregen of gekocht in de kringloopwinkel.

Kleurrijk proces

Ik heb altijd zoveel te vragen. Zo ook of ik het leed in de wereld wil compenseren met het gebruik van kleur in mijn werk. Een tijdje terug had ik veel vragen en vertelde dat tijdens het wandelen aan Jonaske. Haar advies en antwoord was dat het langzame vragen zijn. Die hebben ook tijd nodig om een antwoord te krijgen. Daar hou ik het bij. Want antwoorden veranderen ook. Vandaag is dit mijn antwoord, praat ik morgen met iemand anders dan is het antwoord anders. Das zeker. En dat is fijn. Iets van zekerheid.
Ik werk door aan mijn expositie 'Wonderschoon en de stilte van eenzaamheid'. De kat staat te mauwen voor m'n deur. Sta ik op, kat binnen en bezet mijn stoel. Grapjas die Pip.
Voor Nita, mijn handvaardigheid docent van de middelbare, maakte ik klein cadeau. Even tussendoor om wat ruimte te maken in m'n hoofd. Afstand nemen van het proces, ofzo iets.

Structuur

Wandelen en werken das het schema, de structuur. De R van regelmaat uit het rijtje RRR. Mooie structuren op het strand. Niet normaal hoeveel houtjes er liggen. Al een paar dagen is dat het geval.
Misschien door het grauwe weer, ik gebruik al de garens met frisse kleuren voor m'n nieuwe werk voor komende expositie.

Het loopt los

Van bewegen gaat je werk ook bewegen. Of komt het in ieder geval op gang. Dus mooi excuus om de dag met een wandeling te beginnen. Want zo'n solo expositie spiegelt altijd enorm. Alles zit vast. Mijn zelfvertrouwen. Mijn ideeën. M'n schouders doen pijn. 's Nachts heb ik zelfs pijn in mijn litteken van operatie aan blinde darm van 22 jaar terug. Best bizar. En m'n hoofd doet pijn. Maar dat kan ook door het slaaptekort, de pilsjes en de danspasjes van zaterdagnacht zijn. Over spiegelen gesproken. Even flink terug in de tijd. Ongeveer 35 jaar terug ging ik daar wekelijks dansen. Nu was het "Back to the '80 en '90"in Alpha. Oftewel excuus om te gaan dansen.
Het wandelen heeft me goed geholpen. Het is gewoon los gewandeld. Eerst langs het strand. Bijzonder rustig is de zee de afgelopen dagen. Met heel veel houtjes. Ik ga ze al bijna verzamelen. Tot nu toe heb ik me in kunnen houden. Al had ik er vandaag voor het eerst drie in m'n handen. Toch terug gelegd. Afgeleid door brandlucht en het geluid van de brandweer ben ik het strand afgegaan. Even gekeken naar een vuilniswagen die in de fik stond. Daarna het berkenbos in. Genoten van de vogels daar. Eksters, kauwen, putters, Vlaamse gaaien en een specht zelfs van heel dichtbij.
Los en met een zet aan mezelf in de rug begin ik met werken. Het gaat lekker. Ik geniet van de kauwen in de tuin terwijl ik er eentje maak. Het loopt, dankzij het lopen.

Werken en naar de disco

Werken, wandelen en herhaal. Vandaag komt daar nog naar de disco gaan bij. Zin in. Straks dansen in Alpha op muziek uit de jaren '80 en '90. Ergens vind ik het ook nog zonde van de tijd. Hoe dan? Het is weekend. Morgen een dagje vrij nemen. Toch knelt het. Ik ga toch. Of niet. Ja wel.

Complementaire maandag

Ergens is er ooit iets gebeurd dat maakt dat ik wil compenseren voor heel de wereld. Extra lief zijn of extreem positief. Wat en waarom weet ik niet. Vandaag doe ik het ook. Als tegenhanger, sowieso dol op tegen. Al weet ik heus wel dat meewaaien soms of altijd gemakkelijker is. Vandaag 'blue monday'. Dus ik maak een rare vogel in geel. De tegenovergestelde kleur van blauw in de kleurencirkel Johannes Itten is geel.
Verder ben ik aan het werk met Zee-ezels voor komende expositie bij Galerie Zône in Leiden. Opening 5 februari.
Ook even een gezellig stuk van mijn atelier op de foto gezet. Inspirerend en mooi werk van Monique de Leeuw, Maartje van den Noort, Edith Brouwer, Mariëtte Ciggaar, Claudy Jongstra en tekst van Studio Jude.

Doorstikken

Ook bij twijfel gewoon doorwerken. Voor komende expositie in februari bij galerie Zône in Leiden ben ik aan het twijfelen. Doorwerken werkt voor mij het beste. Wandelen om de boel in beweging te krijgen en dan weer doorwerken achter mijn naaimachine in mijn atelier.

Een kwal van inspiratie

Vast zitten en op zoek. Dan ineens weet ik het weer, Marcel Broodthaers, die boeken moet ik opzoeken. Dat inspireerde mij op de Rietveld enorm. En ja hoor nu weer. Twee boeken uit de kast gehaald en ik zie zelfs overeenkomsten. Of zou dat gewoon nog in mijn hersenen zijn blijven hangen, na zo'n 25 jaar en doe ik hem na? Ik doe alsof dat niet zo is.

Biologieles 2.0

Nog steeds heb ik de Biologieles van vroeger in mijn achterhoofd. Dol was ik op die lessen. Doorsnedes tekenen, proefjes doen. Sowieso ligt er in mijn werk vaak de voorkeur en nadruk om te doen en te maken waar ik dol op ben. Samengevat tijdens het werkproces voor komende expositie bij Galerie Zône in Leiden.

Mickey Mouse en Bowie

Ik heb een taak gevonden en bedacht. De zomer installatie-kimono-serie was voor mijn gevoel nog niet af. Dus pakte ik de tas met de Kimono installatie, die Tine van Johanna's Bos voor mij had ingepakt, en ging beginnen. Waaraan nog geen idee. Maakt niet uit. Want hoe heet dat ook al weer, werk proces of sjiek op z'n Engels 'work in progress'. Dat klinkt sjiek en tegelijk in mijn hoofd zwaard. Alsof het tijdens het werken altijd beter moet worden. Dat doet dat woord progress met mijn hoofd. Werkproces, daar hou ik eigenlijk meer van. Maar ja, als je dan al vanaf het soort van begin van je blog het zo noemt en duizend tags verder bent, dan hou je het maar op 'work in progress'. Dan denk ik er dat Nederlandse woord wel bij, proces. Soms vind ik het blijkbaar mooier in het Nederlands. Kijk, als Bowie het zingt, dan is alles in het Engels mooier. Zoals: "Mickey Mouse has grown up a cow". Nou daar heb ik hele beelden bij. Ik raak serieus geïnspireerd als hij in mijn atelier zijn liedjes zingt. Gelukkig heeft hij er nogal wat gemaakt. Dus kan hij tijdens heel mijn werkproces blijven zingen. Dat doet hij dan ook. En ik maar werken. Ik zou ook wel een koe willen zijn. De koe van Mickey Mouse. Nee, liever iets van Lewis Carroll of Philip Pullman.
En tja, ik naaide de doorsnede van een appelbloesem in ontwikkeling. Zoals ik graag deed bij de Biologielessen. Nou ja toen tekende ik ze na. Heerlijke lessen. Bij mij is het soort van De schreeuw van Edvard Munch geworden.

Wonderschone zondag

Werken, wandelen in bos met Mars en buizerd, klussen, en eten. Al een paar dagen trek in pannenkoeken. Krijg ik ook nog eens een appje van mijn vriendin Yve, die hartige pannenkoeken had gebakken. Dus dan moet het.
Komt er toch nog een ander idee boven. Wentelteefjes. Want tja, ik koop dan elk jaar een kerststol. Maar vergeet het te eten. Ja, dag één na de aanschaf, dan lukt het nog wel. Maar de stol is één kilo en dat lukt niet tijdens de kerstdagen. Kom ik het ding ineens steeds tegen. Moet op. . Moet op. . . Wentelteefjes! Er is vast iemand die dat ook al heeft bedacht. En ja hoor ik vind, na het invoeren van de zoekopdracht, direct recepten.
Het blijkt heerlijk. Nu hopen dat ik er morgen ook nog trek in heb, want er liggen er nog een aantal ongegeten in de keuken. De zin in hartig blijft. Dus wellicht niet. Of ga ik gek doen, hahaaaa, dol op die uitspraak, omdat het zo wringt. Doe ik er gewoon gesmolten kaas op.
Blij met de druk van de expositie. Het is misschien ook de tijd van het jaar. Al die lijstjes van terugkijken. Toch blij met de komende expositie. Solo bij galerie Zône. Nou ja, ze zijn met z'n achten en ze verhuren ook nog vitrines. Dus schijn solo eigenlijk. Ik noem het zo en volgens mij is dat het ook. Naar de kern gaan. Das mijn verlangen en het komt ook wederom uit mijn vingers. Spelen, verplaatsen, spelen, dansen met elementen. Hoe poëtisch. Imperfectie en ritme. Combinaties maken en weerleggen. Of verleggen. Kortom werken.

Hop en een lamp opgehangen

Volgende maand exposeer ik bij Galerie Zône in Leiden. Daar moet ik belangrijke dingen tonen. Zo voelt dat nu. Een succes moet dat worden. Hoezo? Ga weg idioot idee! Maar goed, omdat ik de druk voel, zit ik dat lekker te ontduiken, saboteren. Welk woord past hier?
Eerst heerlijk met vrienden uit Utrecht naar zee geweest. Daarna atelier in. Een zus had een hop cadeau gedaan en nu wil zij zelf ook een hop. Das toch een mooi excuus om onder belangrijke zaken uit te komen, zoals het succesvol maken van een tentoonstelling. Gewoon net zolang nieuwe hoppen maken tot de deadline en opening is geweest en het allemaal goed is. Hop, het wordt vanzelf 6 februari (dan is de opening weer achter de rug).

Hier ben ik dol op

Alle dagen aan het werk voor expositie komende maand bij galerie Zône in Leiden. Daar waar ik op val, daar werk ik mee. Ik val op wit, herhaling, dieren, sprookjes, absurditeit en licht. En witte eieren en verdorde planten en bloemen. Fijn om na al die oudejaarslijstjes ook eens met een lijstje te komen. Mijn hier ben ik dol op lijstje.

Herhaling, series en veel

Het is vast te verklaren, nog niet door mij, ik hou zo van wit. Van herhaling en van licht. Dus dat is waar m'n focus ligt. Daar werk ik mee voor komende expositie bij galerie Zône in Leiden.

Oud en nieuw

De zon scheen er zo lekker op. Op het werk van Mirjam Oosterbaan. Nieuw werk. Op de achtergrond een pot gemaakt door Teun toen ze een jaar of negen was. Heel knap. Ik weet nog dat ik enorm onder de indruk was toen ze daar mee terug kwam van Texel. Over nieuw gesproken. Er komt nog meer nieuw werk van Mirjam deze kant op. Super veel zin in om die in huis te hebben. Twee cowboys, ook van keramiek, natuurlijk. Hoera! Gefeliciteerd met het nieuwe jaar. De lekkerste uienringen en appelflappen bakte mijn pa gisteren weer. Ik had ze twee dagen als ontbijt, lunch en diner. Tussendoor ouderwetse borrelhapjes in het Schijndelse Winterpark en nieuwjaarswensen van heel de familie van Pinxteren. Ook de drie oudste, de zussen en broer van mijn overleden schoonvader Jan. Oud en nieuw is rond.