Toen ik Op begon had ik ook geld, startgeld, nodig. Ik bood van alles te koop aan, ook mijn saxofoon. Mijn ouders staken daar op liefdevolle wijze een stokje voor.
Vanmiddag dacht ik aan mijn patroon. Jarenlang deed ik aan handboogschieten. Ik was een jaar of zes toen ik begon. Meerdere keren in de week, misschien net als mijn ouders, op sommige momenten wel dagelijks, ging ik oefenen op het voetbalveld om de hoek of op de zolder van de Voltreffers. Op een gegeven moment kreeg ik een pony en ging ik fanatiek paardrijden en moest ik boogschieten laten vallen. Daarna ging ik intensief saxofoon spelen. Elke dag minstens een uur oefenen en speelde in allerlei groepen. Tijdens mijn kunstacademie opleiding ging ik me concentreren op kunst en liet de saxofoon van de één op de andere dag in de koffer.
Een bijzonder patroon. Super fanatiek en dagelijks iets serieus beoefenen en dan in één klap stoppen en het nooit meer doen. Komt dat voort uit non-interesse? Of gebrek aan doorzettingsvermogen? Angst om werkelijk goed te worden? Geen idee. Ik stopte.
Ga ik dat nu ook doen? Wie weet niet.
Ik ging vanmorgen naar de kringloop en zag allemaal boeken staan met titels als: 'Hoe ik het probleem te lijf ging', 'Verslaan van je demonen', 'Leer van je fouten'. Er liep zelfs een ridder, heel klein en jong, ik denk drie jaar oud, rond. Op de radio draaiden ze vandaag ook allemaal word-sterker-van-je-tegenslagen liedjes. Kantelpunt of gewoon wat teasers om mijn besluit te doen wankelen?
 |
| wabbeli sabbeli serie - 12 |
 |
| wabbeli sabbeli serie - 12 |
 |
| wabbeli sabbeli serie - 12 |
