Ik was in m'n eentje. Beetje bang en rustig tegelijk. Dat kan. De ademhaling benam me evengoed ook mijn adem. Met m'n schoenen die wegzakte in het zompige gras stond ik onwennig op het verlaten terrein van het crematorium van Schagen.
De oma van mijn vader was fout in de oorlog. Geen idee waarom ik dit in de tekst zet. Het moest gezegd. Het is iets wat me zo af en toe bezig houdt. Zoals vanavond bij het monument 'Levenslicht'. Wat zou ik zelf doen? vraag ik me af. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Wie weet nog wel ergere dingen of juist hele liefdevolle. Heldhaftige lijkt mij niet. Maar ja, wat doet een kat in het nauw, vreemde sprongen maken. Misschien had de oma van mijn vader wel heel veel monden te voeden. Een grijs gebied.
Wat ook het levenslicht gaat zien vandaag is de Brexit. Daarom tekende ik de Engelse bull terriër op dag IX van mijn teken tiendaagse. Onze Moos, die tekende ik als eerste, je. Ik kon merken dat ik vaker vogels naai, dat is ook een soort tekenen met de naaimachine, dan dat ik honden stik. De vorm zat nog niet in mijn vingers. Bij het nestje en de andere bull terriër ging het al iets beter. Wat zijn ze leuk, die puppy's. Niet te vaak naar kijken. Voor ik het weet ga ik om en zit ik met een nieuwe pup in huis.
