Al een week of zes naai ik mondkapjes, met name voor de mensen werkend in de zorg. Zo ook vandaag. Vanavond wandelde ik buitenom.
In de schaduw op de muur zie ik dat een mannetje door vele handen wordt vastgehouden om veilig naar beneden te kunnen afdalen. Voetjes naar voren, uitpuilend naveltje. Het doet me een beetje denken aan de soldaatjes van Toy Story. Het zal de tijd zijn, dat ik ze zie, soldaten en helpende handen.
