Want eigenlijk had ik geen zin in de series Stofwisseling en Schijnen in kwetsbaarheid. Of lukte dat gewoon niet. De serie Stofwisseling is moeilijk. Het moet precies passen en soms dan knip ik me suf en passen de dieren niet bij elkaar. En soms dan zijn er ineens een heleboel combinaties mogelijk. Het is ook een kwestie van aan de gang gaan en dat doe ik ook. Maar soms is een zijpad even fijn.
Dus nam ik een oud favoriet werk van mezelf als inspiratiebron. Een werk wat ik graag wil houden en al jaren in mijn atelier hangt. Daarom dacht ik, ik ga eens kijken of ik er nog zo eentje kan maken. Helemaal alleen van witte stof, met een kruis. Want als ik er dol op ben, misschien ook wel andere mensen, die dan wellicht niet zo dol zijn op mijn twee andere series met (kwetsbare)(fantasie)dieren van gebruikt papier en textiel.
Voor mijn eigen plezier gebruikte ik mijn favoriete speld, met groene kop. Vind ik zo mooi als de zon er op schijnt, zoals vandaag.
Met een mooie zonsondergang als toetje, met wel weer veel kleur.
