Dol op de foutjes, het stukje wat net is mislukt of de beer met het kapotte oor, Pippi haar genaaide lapje op haar schort, daar val ik voor. Een tijdje geleden schreef ik er dan stiekem achter: bij de ander dan. Nu ben ik ook aan mijn eigen dissonanten toe. Afgelopen dagen zitten dubben en overleggen over kaart uitnodiging en de angst om juist de verkeerde te kiezen was enorm. Maarrrrr laten we dat nou als thema hebben. Draadjes over de streep. Doe waar je bang voor bent. Doe iets anders. Ga uit je gemak.
Wat een wonderlijke droom had ik vannacht. Over een huis met als kelder een soort parkeergarage, maar dan was het beton groen, met van die gymzaal strepen en er werd gevoetbald. Het huis kon uit zichzelf bewegen. De muren konden schuiven. Het klinkt raar, maar in mijn droom was het heel gewoon. Het huis bewoog gewoon. Wonderlijk.
Kaart is toch niet onderstaande foto geworden, met de genummerde doosjes, maar hoe verrassend toch de mislukte foto van Stip, de kattenkop. Het is als één van de foto's van Tante Jo waar ook vaak de hoofden niet op stonden. En hij doet me gewoon denken aan een konijn en dan zelfs ook nog aan Alice in Wonderland, en dan heb ik de keuze toch nog verklaard, wat dus eigenlijk van Wilma en Ute en Viktor niet mocht. Klein vergrijp van mij.
 |
| 13 mei 2013 |
 |
| foto voor uitnodiging solo expositie in Winkel |
