Ik leer weer zoveel over mezelf. Over regels, over ergernissen qua gekozen woorden. Ik zit zo weer op de middelbare, waar ik het niet eens ben met bepaalde aannames. Dat dingen zo zouden moeten zijn omdat dat nu eenmaal wordt gezegd. BRUL!!!! Zo mee oneens! Dingen kunnen altijd anders. Woorden kunnen anders worden gekozen. Weg met de standaard! Wees anders! Ben los van de hokjes! Denk en voel zelf! Neem niet alles klakkeloos over, omdat het nu eenmaal zo eens door een slim hoofd is opgetikt en overgenomen. Ben oneens en ga er tegen in.
Vanmiddag had ik het er nog over met mijn moeder, toen we het hadden over passie, vanwege de wedstrijd voorwaardes, over de vulkaan. De onrust van binnen. Zij vertelde dat ze dat heeft, en altijd heeft gehad. Ik ook. Bij mij voelt het wel anders dan bij haar. Nu is het ook minder sterk. Jaren had ik een vulkaan op uitbarsten in mijn binnenste. Nu snap ik meer waar het vandaan komt. Het niet willen horen van de regels! Met twee vingers in m'n oren neuriën.
Thuis worden ze van mij geneurie trouwens gek. Zeker in concentratie doe ik dat heel de tijd.
