Zondag was ik er om half 12. De eerst wagens kwamen de Bosstraat ingereden. Daar begon mijn taak als jurylid weer. Vrijdag had ik al een indruk en dacht de winnaar al wel te hebben gezien. Wat ik zelf niet verwachte is dat dat toch anders bleek te zijn. Niet te doen! Ik ben een waardeloos jurylid. Ik vind alles mooi en iedereen aardig. Ik gun het iedereen om te winnen. Iedereen heeft een steentje, nou een enorm rotsblok bijgedragen aan dit bloemencorso. Ik ben ook diep onder de indruk van de hoogte van de karren. Het dorp Winkel heeft uit 3400 inwoners en ik had dit niveau niet verwacht.
Nu weet ik ook niet heel goed wat je kan verwachten aangezien ik nooit eerder een bloemencorso heb bezocht. Dus ik verwachte ook niet iets, dacht ik, toch onder de indruk van de kwaliteit en kwantiteit.
Ik heb enorm genoten. Niet alleen van de karren en de bewoners van Winkel, ook van de bands en fanfares en verenigingen, zoals je ze volgens mij dansmariekes noemt. Wat een heerlijk gezicht om ze door te straten te zien gaan met hun maffe ingestudeerde choreografie. Ik hou er van! Lekker serieus bezig met iets wat heel simpel lijkt. Maar wat oh zo belangrijk is.
