Pijnlijk stuitje had ik als kind al vaak last van.
Ruim voor tijd vertrek ik voor afspraak met loopbaancoach Friso Vonder, richting Bergen. Langs in bloei staande bollenvelden en Sander 3fm heeft het over De Nationale Zaadlozings Marathon, om de bij te redden, mooie actie van Stefan Strasse, goeie timing ook zo rijdend langs de knal kleurige bloemenvelden, mijmer ik tijdens een beetje seksueel getint gesprek en ik denk aan zaad vragende ogen. Precies na het gesprek draait Sander 3fm het nummer Shut your eyes van Show Patrol op de radio. Ik moet daar hard om lachen, super grappig, nog meer toeval en direct springen de tranen me in de ogen. Waarom springen daar de tranen dan direct van in mijn ogen? Ik ben op zoek.
Waar droomde ik als kind van? Best gek dat ik mezelf vaak heb horen zeggen dat ik niet echt dromen heb. Echt wel. Alleen was de schaamte zo groot, dat ik ze zelfs voor mezelf verborgen hield.
Tijd voor zoektocht. Mijn pijn komt er via rug en stuitje uit. Dus een goed geheugensteuntje om naar binnen te gaan. Uit het atelier, binnen naar mezelf kijken. Niet wegkijken, aankijken. Shut your eyes en kijk naar binnen.
Om rug en stuitje te ontspannen wandel ik op mijn weg richting Bergen, wat rond bij de klimduin.
Niet geheel toevallig vallen de wortels mij op. Ik kijk eens eerlijk naar mijn roots. Dat kan nu. De rust is er weer, nu ruimte om te groeien en schijnen in kwetsbaarheid.
Wat ben ik aan het doen? Thuis werken is fijn, rustig en veilig. Het leven buiten de deur van mijn atelier gaat wel verder en wat mis ik waar ik bij wil zijn, waar ik aan wil deelnemen. Wat een luxe om daar nu na een crisistijd mee aan de slag te kunnen.
