maandag 2 mei 2016

Opgekomen heimwee naar Parade

Ochtendje Utrecht. Teun ging met haar vriendin Noa figureren op een locatie in Utrecht, september op tv. Zo kwam het dat Marcel en ik even Utrecht in gingen. Windowshoppen, het was immers maandag. Zo wandelde we langs allerlei plekken met mooie Parade herinneringen. 18 zomers, Marcel 17 keer, werken bij theaterfestival De Parade, ook 18 keer slapen in tent en later caravan langs het spoor. Wandelen met onze Moos langs de gracht. Teun mee. O heimwee. Wat een mooie tijd. Zo jong ook. 22 was ik mijn eerste jaar. Fijne herinneringen.
Die waterdraakjes!!!! ooooooooooow, prachtige aandoenlijk. Vreemd genoeg was ik in al die tijd nooit in de kloostertuin van de domkerk geweest. Viktor wees me daar een jaar terug op, tijdens een red mijn leven dagje Utrecht. Mijn leven is nog niet helemaal gered. Er is nog werk te doen.
Had ik al gezegd dat de heimwee naar Parade zo groot was? Toen deed ik dat gewoon elk jaar, elke zomer twee maanden lang. Nog steeds veel mooie vriendschappen, en besef hoe bijzonder dat toen was, ahhhhhhhhh, heimwee.
Wat mis ik dan nu? Als de heimwee zo groot is? Het was echt niet allemaal zo leuk. Of is het toch dat de stomme dingen met de tijd slijten? Rammelend in bed, wanneer de goederentreinen 's nachts langs denderen. Dagenlang regen, niks te doen. Dan weer knetter druk. Doorzakken. Nee, het was echt stom werken op de Parade.
Echt niet. Prachtige tijd was het.