Een emmer die overloopt. Boos, verdrietig en gefrustreerd. Hoe kom ik hier? Hoe kom ik eruit weg?
Verandering. Dat is de rede dat ik de oude ruimte van de pinautomaat op de Paardenmarkt in Schoorl ging huren. De lijntjes naar de klant maken korter. Ik had mijn werk op verschillende plekken te koop en daar gingen er een aantal van stoppen in 2015. Dus zelf doen.
De huur was goed te doen. Ik zag in Schoorl weinig kunst. Ik zag mijn kans. Van de een op andere dag was ik huurder van een winkelruimte.
De naam was er al snel: Op. Op een beter leven. Omhoog. Opvoeding in de zin van vergroten schoonheid in centrum Schoorl.
Ik nam een lening. Kluste heel de zomervakantie. Daar was al de eerste aanvaring. Met de buurvrouw. Zij hing haar kleding voor mijn pui. Vond in stom, zij vond dat dat best kon aangezien ik nog niet open was. Weken in spanning om haar heen gedraaid. Gelukkig is dat goed gekomen.
12 september was de succesvolle opening. Wat genoot ik van zoveel mijn vrienden, contacten en familie. Mooi en ontroerend fijn.
Toen ging ik er ook werkelijk werken. Serieus winkeltje spelen. Als je winkeltje speelt, dan kun je ook vals spelen. Dat weet ik nu.
Vier dagen in de week open. Zittend aan mijn werktafel in Op besefte ik dat ik wel wil opvoeden over schoonheid, maar dat ik er ook te doen had met een lelijk uitzicht. Hoe ben ik hier op zo'n lelijke plek terecht gekomen? Waarom wilde ik het hier gaan verbeteren? Werktafel een andere plek gegeven, zodat ik uitkijk op de groene iepen op de Heereweg.
