Omdat ik de lijntjes naar de klant korter wilde maken besloot ik om op de Paardenmarkt op 8 vierkante meter te gaan werken. Vier dagen in de week ben ik daar. Ik voel me daar vaak heel rot, weinig bewegingsvrijheid en een gruwelijk lelijk uitzicht.
Ambtenaar van de gemeente kwam. Als er groen komt, dan moet iedereen er voor zijn. Mijn overburen van de friettent zijn tegen. Daar kwam ik op een heftige manier achter. Ze waren woest op mij.
Eigenaar friettent zei tegen mij dat als ik groen wilde ik in het bos iets moest gaan huren. Ik gaf hem gelijk. Als ik het vermogen had, dan zat ik daar. Ook noemde hij mij egoïstisch. Tjeee hej. Nooit bij me opgekomen. Hij heeft natuurlijk gelijk. Me, myself and I. Ik ging voor schoonheid, mijn schoonheid en geluk. Maar wat voor mij schoonheid is is voor mijn overburen van de Turkse friettent angst dat de plek om fietsen bij de friettent te kunnen zetten kleiner wordt, en dat ze door klanten niet gevonden zullen worden omdat ze uit beeld verdwijnen achter de bomen.
Ik heb zijn raad opgevolgd en ben frisse neus gaan halen met Daf de hond in het bos, beter voor nu, aangezien ik niet meer kon stoppen met huilen.
 |
| omgewaaide boom door storm op 25 juli, dag dat ik huurcontract tekende |
