Gister was ik op de rommelmarkt van de voetbal vereniging. Ik ging al jaren niet meer op tijd, want dat was hel. Dat soort dingen vergeet ik niet heel snel. Maar dat is me dit jaar toch gelukt. AU. Sta ik daar 10 minuten voor openingstijd, tussen graaiende en duwende mannen, ja sorry. De mannen deden niet onder bij een woest hanengevecht. Het blijkt besmettelijk, want mijn kam stond ook ineens krachtig recht op. Grommend stond ik daar terwijl de omroeper aftelde naar starttijd.
Ik ga er altijd van uit dat wat voor mij is er ook zal zijn. Maar terwijl ik daar naast de haan en zijn hennen sta, of eigenlijk achter, kruipt er een woesteling in mij. Dat ik het spul niet zou kunnen kopen dat was me duidelijk, maar dat de haan met zijn aanhang zou moeten boeten, dat was helder. Ik bood tegen hem op en hij droop af met een te hoog betaalde prijs voor zijn waar. Ha! Voldoening. Nee, helaas niet, ik gromde nog best lang na en kon amper rondkijken of er iets voor me tussen stond.
Gelukkig zag ik toch nog witte wol, witte lakens, oude dekens en retro stoffen. Die kocht ik lekker allemaal.
Omdat ik gister uitgeput van het hanen gedoe was en geen zin had om mijn blauwe zak met mijn aangekochte witte spul (das een rare zin) uit te pakken, dus deed ik dat net.
Ohhhhhhh wat een kadootjes zaten er tussen. Er zat bijvoorbeeld een laken van een Koning of Koningin tussen. Dat kon ik zien aan het geborduurde kroontje en ook aan de reparaties en het herstel werk ook.
Verder werkte ik nog wat in mijn atelier. Zo kreeg de toverfee toch een lijstje, ik moest oefenen om op sprookjes figuren te schieten, (dit ivm met aankomend handboog schietseizoen op Viktor Baltus zijn terrein) dus nam ik mijn nietpistool en schoot haar vast. En schoot nog een rare vogel vast op omslag van karton van een oud boek.
