Gister haalde ik mijn vriendin op en naaide ik haar haar.
Ze is kaal geworden (heeft inmiddels alweer wat stekeltjes) door bestraling tegen kanker. En om dat niet direct aan heel de wereld te tonen bedacht ze een muts met haar.
Ik knipte haar uitvallende haar in plukjes en zette ik die op een zachte band. De band met haar naaide ik vast aan een fijne warme muts voor buiten en aan een dunne muts voor binnen. Vorige week naaide ik de warme buitenmuts en omdat er wat haaruitval was ging ik naar de bouwmarkt Karwei voor lijm. Natuurlijk stond er precies een medewerker in het vak met de lijm. Ik ging het computer programma van de lijm inzetten en probeerde de medewerker een beetje te negeren. Ai, ... ze ging vragen of het lukte. 'Ja....' zei ik. 'Wat wilt u lijmen?' vroeg ze vriendelijk. Wat zal ik antwoorden ging er door mijn hoofd. Precies mijn antwoorden weet ik niet meer, wel heb ik het woord haar niet gebruikt en stiekem moest ik wel een beetje lachen om het idee dat ik haar aan een muts ging lijmen. De computer voor lijm advies deed natuurlijk ook een beetje gek en liep twee keer vast. Toch ging ik tevreden weg met een tube lijm.
De lijm doet zijn werk, de mutsen hebben geen haaruitval meer. Goud idee, muts met haar, van een goud, dapper en stoere tijger. En ik lach me rot, muts met haar.