Gister waren we in het Stedelijk Museum Alkmaar voor de tentoonstelling van Jacob van Oostsanen. Samen met ons was er ook een blik en een bus bejaarden open getrokken, timing is alles. Je kunt op de 2e zondag van de expositie ook niet anders verwachten.
We stonden in de rij voor de schilderijen, houtsneden en borduurwerken. Het leek de Mona Lisa rij wel. Ik werd daar wat onrustig van en bekeek wat vrij was en we besloten al vrij om nog eens te gaan kijken, de tentoonstelling was nog te vers.
We bekeken de andere tentoonstellingen ook. Daar was het rustig en de schoonheid van het werk was ook groot. Zo genoot ik van het werk van Charley Toorop en Aert Pietersz, glaswerk, aardewerk en speelgoed.
En grapje: ik kocht een paar weken geleden een poppenschort met champignons er op geborduurd. Ik werd er blij van. Loop ik gister blij door tentoonstelling 'De kleine wereld' met oud speelgoed. We maakten een grapje, dat mijn moeder vast, als ze de tentoonstellen zou zien 'die pop heb ik ook' zou zeggen. Roep ik het: 'dat schortje heb ik ook, kocht ik op de rommelmarkt in Wieringerwaard'.
We werden ook nog verlicht in de Grote kerk waar het vervolg van de expositie van Van Oostsanen was, daar schreef ik gister al over, en aan het eind van de middag dronken we nog een borrel met Pé Okx tijdens de finissage van zijn expositie bij Wegert & Sadocco.
