Opgegroeid met deze wetenschap dronken wij thuis geen melk. Als kind deed ik mee aan de folkloristische Westfriese markt. In de zomer tien weken elke donderdag. Aangekleed en op klompen liep ik mee in de optocht. Vaak mocht ik mee in één van de koetsen, ook wel eens in de sjees van mijn overgrootouders opa en oma Westerman. Na de optocht gingen eerst de kinderen dansen, na ons kwamen de volwassenen. Misschien is het nog zo, behalve natuurlijk afgelopen jaar. Na het dansen was er een kindermaaltijd. Heerlijk vers en knapperig van de bakker. Echte harde bolletjes. Met roomboter en kaneel en suiker, hmmmmmm. Er was ook melk, beh, oh nee boe, koe. Dat wilde ik niet. De regel was dat als je genoeg had gedronken, dan zette je de beker op z'n kop. Dan wisten de vrouwen die brood en melk schonken dat ook. Daar begon ik mee. De beker ging direct op z'n kop.
Aan dat ritueel dacht ik net toen ik mijn vers gebakken bekers in mijn atelier op z'n kop zag staan. Zo mooi, eigenlijk wil je er helemaal niet uit drinken en ze gewoon zo laten staan. Met zonder melk.
De serie Zeee is geïnspireerd op de Noord Hollandse zeekust, hier vlak bij Schagen.
