Gevolg: boos, woede, hoofdpijn en frustratie.
Het lukt niet met mijn groot nieuw kruis. Al een aantal dagen mee bezig en ik ggrom, grom. Want: in elkaar, uit elkaar..... in elkaar, uit elkaar.... woedend uit elkaar, stamp hem weer in elkaar, uit elkaar... in elkaar. Met andere woorden, ik ben er mee aan het vechten. En ik denk dan, het is niet goed, vechten is niet goed, het gaat niet goed. Zie ik iets niet? Als ik een gevecht moet leveren dan is het toch slecht? Het werk is goed als ik het als vanzelf maak. Net zoals ik dat deed bij '
Groei briljant', dat ging als vanzelf. Maar ja, ik ben nou eenmaal een hond. Eentje met snijtanden en tanden die erin bijten en kaken die erin vastgrijpen. Dus ik worstel er nog even langer mee.
Wel wat bereikt vandaag, want ik vind dat het nu beter is. De grap is dat ik hem te netjes vond. Ha ha, het gaat snel dat leren van en met imperfectie. Eigenlijk ben ik daar dol op, ik geef het alleen niet toe naar mezelf. Maar er is beweging. Wie weet kan ik het binnenkort toegeven, dat ik er dol op ben, dol op mijn eigen fouten. En ik hou van wit, das duidelijk. Ik word gelukkig als ik stukjes wit bij elkaar zie liggen. Das geen nieuws voor mij, wel bewust wording.
 |
| 339 |
 |
| 339 dubbel |
 |
| 339 dubbel |
