Het boek 'Wreck this journal' van Keri Smit vond ik gister terug en gaf hem door aan mijn liefje Teun. Ze is er lekker mee aan de slag gegaan. Vanmorgen even samen op de Paasveetentoonstelling geweest, ... zucht ... ik kan niet genieten van de mooie dikbillen. Ze kijken me dan aan vastgezet aan het hek met een touw. Ik heb het wel geprobeerd en zeg tegen mezelf: kijk dan naar dat mooie beest en laat het lijden los, laat los dat ze hier voor de slacht staan, op de markt en zeker niet bij de aanblik van de boerin die een vers klaargemaakt broodje dikbil naast de nog levende dikbil koe staat te eten. Teun had dezelfde soort gedachte en zei, zal ik die koe kopen? Dan wordt deze in ieder geval niet geslacht. De koe voelde ook wel iets voor het idee van Teun en draaide direct 180 graden onze kant op waardoor ze naast ons stond en wij ons kapot schrokken. Ze sloopte heel de marktkraam nu boven haar. Ik denk dat ze dat wel grappig vond. Het deed mij ook goed, een dikbil om met knuffeldrang, die ook graag dichtbij Teun wilde zijn.
 |
| 341 |
 |
| 341 dubbel |
