Had ik maar een extreem lief, hartelijk en opvallend sociaal en opgeruimd karakter. En bemoeide ik me enkel met kwispelen en spelen.
Gelukkig kreeg ik op het strand een reminder. Om meer mijn hond stuk in te zetten in lelijke situaties. Eerst dacht ik dat er een kudde schapen het strand op kwam. Maar hoe dichter bij ze kwamen zag ik dat het een stuk of dertig golden retrievers waren. Joepie! Lekker huppelend het strand over en de zee in.
Of was ik maar als een strandlopertje, die gaat gewoon even aan de kant als er een koude golf aankomt en trippelt daarna weer vrolijk verder op zoek naar een lekker hapje. Of zo vrij als een meeuw, zweven op en met alle winden mee.
Heel tof ook, een cadeau bij thuiskomst. Melissa Halley stuurde mij een fijn gedrukt winterkoninkje. Niet fijn gedrukt, qua plat. Maar fijn van schoonheid. Wat is zij toch knap. Ook op haar wil ik lijken. Als het maar niet op mezelf is. Daar komt het wel op neer eigenlijk. Ik kan maar beter eens gaan veranderen. Dat maakt mijn leven vast een stuk gemakkelijker.
Als kind en puber was ik al zo strijdlustig. Zeker bij onrecht, onzinnige regels of onzin. Nu ga ik net als die ene golden retriever met mijn gat in bad en daarna lekker naar de film met mijn moesje en pa. Veilig en vertrouwd, want ook al heb ik commentaar over het één en ander en wil ik de dingen naar mijn hand zetten. Die houden onvoorwaardelijk van mij.
