Dat ik me nu zo fijn kan voelen, had ik vorige week niet gedacht. Jeetje wat voelde ik me ellendig en mislukt. Wederom het bewijs dat er zonder griep geen geluk is. Uhm, dat er zonder donker geen licht is of sterren te zien zijn. Ik geloof wel dat ook de griep, die drie keer op herhaling kwam, nodig was om de pijn en woede om Herenstraat 4 los te laten.
Door mijn spastische contact met Colette dacht ik dat ik sociaal gehandicapt was. Nu tijd om verder te gaan, en te genieten van werken met vrienden. Ik ben eigenlijk heel goed in duo zijn. Dacht ik van de week toen ik email kreeg dat een filmpje samen gemaakt met Maartje Jaquet geselecteerd was door Janna Ullrich voor 'One minute' Biased Gods. Ook met Jos van Venrooij was ik heel 2013 een goed woensdag film duo en afgelopen week werkte ik op maandag met Floortje, donderdag met mijn jongste vriendin en nu ook keramiek collega Evie, en vandaag met Nicole bij Olga. Ik kan dat. Ik ben dus eigenlijk best een beroepsduo.
De rest van de week werkte ik in m'n eentje, thuis in mijn volgepropte atelier. Waar ik precies weet hoe mijn kont te keren. Vanuit mijn werkplek staren naar de mussen, kauwen, mezen, vinken en keep vogels. Niets fijner dan dat. Vingers in de klei, koffie, warme kachel, zonlicht en diesel in de fabriek met het besef dat ik een prof ben op het gebied van creatief duo zijn.
