Diep geraakt vandaag

Diep geraakt ben ik vandaag. Ik ging van verbazing, naar boosheid, verdriet, naar kern en besef, heldere communicatie, ontspanning, blijheid en geluk. Gevraagd werd of ik vandaag het trappenhuis wilde reinigen, mijn installatie wilde weg halen, want er werd vuiligheid het gebouw in gelopen. De kleding zou naar de stomerij moeten na het raken van mijn krijtinstallatie. Heel de essentie werd geraakt, ik werd geraakt. Hier ging het om: de verbinding, dat was de inspiratie voor mij, dat stond voor mij voor de TelefoonCentrale (TC). Verbinden door lijnen verbinden door krijt op je pak, een vegende hand van een ander over je mouw om het krijt ervan af te kloppen. Ik ging met emmer en sop en dweil naar de TC, woede overviel mij in de auto, verdriet daarna, tranen stroomden en bleven stromen, echt verdriet, bibberende lip. Wat is hier aan de hand? Ze willen dat ik mijn werk afbreek, mijn werk, ik, eigenhandig kapot maak. Ik ging in het trappenhuis van al het krijt op de muur foto's maken en de treden en vloer van de 7e verdiepingen dweilen. Toen kwam het besef, ik doe het niet. En hoe een groot gevoel gaf dat, recht in de kern. Ik had mezelf deze maand in bochten gewrongen en vandaag was er de druppel en het besef. Nu snap ik ook de vermoeidheid zaterdagavond na de opening van de expositie. Fijn, bijna 42 en zoveel te leren nog. Wat een opluchting wat een kracht wat een energie gaf het mij.