Tja, je moet dus soms een beetje kapot gaan voor je bloemetjes kunt maken. Daar gaat mijn nieuwe serie ook over. Schijnen in kwetsbaarheid, met vogels, prinsessen en sterren en het zonnestelsel.
Vanmorgen was ik iets over 8 al in mijn atelier. Beetje schemerig nog. Ik zag een dikke grote vogel zitten slapen. Ik pakte mijn camera, in de hoop een foto van een ransuil te kunnen maken. Ik zoom in . . . op een dikke duif. Hoe grappig dat werkt, je verlangen. Ik las dat ze zich in de winter verplaatsen, en omdat er zo veel vogels zitten, die ransuil, die zag ik al. Haha!
