Maar kan het niet beter? Ik ben een slecht mens. Dat wordt me duidelijk gemaakt door degene tegen wie ik vertel dat ik een vliegticket ruil voor werk. Ik ging gelijk in de verdediging. Dat ik al jaren niet op vakantie ben geweest. De ander is een (groter) klimaatactivist. Die mij dat graag wil laten weten. Ik doe zelf natuurlijk precies ook altijd dat. Veel te hoog van de toren blazen, hoe het leven allemaal moet. Helder. Kijk naar jezelf. De les was hard. Zeker ook omdat alles in mij openstond in kwetsbaarheid. Dit door mijn deelname aan een kunstproject met als thema een passage uit het boek 'De ontembare vrouw', over geheimen. Uit het boek las ik een aantal stukken. Ik luisterde er podcasts over. Keek naar de spiegel en er in. Keek naar gemaakte en niet gemaakte keuzes. Geheimen schreeuwen muisstil. De opdracht over geheimen heb ik afgerond en ingeleverd. Het was een onderzoek naar geheimen in mijn leven, naar vrouw zijn, trouw zijn, verzet, onbegrip, kracht, opjagen, verjagen, onverschrokkenheid, wild zijn, woest zijn, ontembaar en onbesuisd zijn. Een onderzoek naar vrijheid, vruchtbaarheid en het vermogen tot liefhebben. Familie geheimen, oorlogsgeheimen, oorlogswonden, erfenissen, boosheid, onvermogen, schaamte, verraad en puurheid.
Mezelf door veel emoties voelen gaan. Het was een mooie reis. Grappige woordkeuze, al schrijf ik het zelf.
Met het project van Marianne Duif maken we met een grote hoeveelheid vrouwen een krachtig beeld. Hier is het resultaat van mijn verbeelding van geheim. Het zal te zien zijn van 19 tot 22 juni tijdens SCHOK 2025. Op een strook tweedehands damast naaide ik een vrouw, een harpij, een kruis, twee wolven en een x, mijn handtekening.
