Mijn moeder is jarig

Dat naaien heb ik echt van mijn moeder. Het ontroert me zelfs dat ik het schrijf. Ik geniet zo van wat ik maak met de naaimachine, ik sta daar nooit bij stil. Dat ze dat mij heeft gegeven. Ik heb het afgekeken. Ze maakte onze kleding, puur uit noodzaak. Tot mijn schaamte moest ik dan kleding passen en ging mijn moeder mee het pashokje in. Er kwam dan een meetlint uit haar tas, en nam al de maten over. Ze kon de maten ook nog eens perfect onthouden. Thuis schreef ze dat dan op en maakte het na. Eén van die zelfgemaakte kleding herinner ik me nog, die was favoriet, een groen pak van rekbare joggingstof. Ook favoriet was een lieveheersbeestje. Daar heb ik nog een foto van, van toen ik drie of vier was. Zit ik op de schommel, achter ons huis, verkleed als lieveheersbeestje. Mijn moeder komt uit Brabant. Dus carnavalskleding werd sowieso zelf gemaakt. Vandaag is ze 78 jaar geworden. Ze viert het niet. Want tja, dat maakt ze zelf wel uit, wanneer er gevierd gaat worden. Wij gingen op de thee en namen zelf de taart wel mee.
Achter de naaimachine ontstaat een werk van een pijlstaartvlinder.