Watermerken en zee patronen

Carnavals ontwijkende vriend is weer terug naar het zuiden. Ik ga mijn atelier weer in en zie het met andere ogen. Atelier was logeerkamer. Dus flink ruimte moeten maken. Beddengoed eruit. Fris, ruim en stofvrij gemaakt. Nieuwe energie er in.
In de pauze even naar zee. Wat hou ik toch van herhaling en patronen, water, licht, zee en natuur. Ik werk veel met vogels en kijk goed naar bouw, vormen en veren. Nu zag ik het terug in de patronen die de zee had achtergelaten. Een fijn verenpak van zoals ik dat ook zie bij een uil.

De boot naar Texel

Ik ben dol op de boot naar Texel. Ik hoef niet eens Texel op. Kan gewoon met dezelfde boot weer terug en ik heb al het gevoel van vakantie. Zo ook vandaag. Het allermooiste aan de boot naar Texel zijn de vogels. Wat geniet ik toch altijd van die acrobaten. Jean Paul is hier logeren en dus moet die dat ook meemaken. Het vakantiegevoel van de boot naar Texel.
We gingen er overigens wel af. Want tja, ik doe mee aan zijn mini vakantie. We wandelen langs het strand van Texel en lunchen bij een strandtent.
's Avonds online Art Journal workshop van Mariëtte Ciggaar.

Jarig, Hotel Arena en de Sleep-inn

Met jarige vriend en oud Hotel Arena collega Jean Paul, die de 6/8e maten van het carnaval wilde ontlopen, gingen we over de over memory lane. Om het maar eens in mooi Nederlands te schrijven. Via het strand in de mist van Callantsoog, naar Amsterdam Noord. Waar ik direct een putter in de boom hoorde kanariepieten. Zo vind ik ze klinken. Toen met zonder jas in de zon op het terras, bezoek aan (biologisch, filosofisch en natuurhistorisch) museum Groote, en tot slot een liepen we naar het terras van Hotel Arena. Daar waar we allebei ongeveer dertig jaar terug achter de bar hebben gewerkt. De grote zaal, waar we nogal wat feesten en partijen hebben gewerkt, was dicht. Maar we kregen, nadat we zeiden dat we er hadden gewerkt, direct een kleine rondleiding. Dat was leuk zeg. Een goed verjaardagscadeau.

Heksen steken

Mirjam en ik gingen naar museum Kranenburgh voor de lezing van Margriet van der Linden (one handshake away from Nick Cave) en haar interview met kunstenaar Lara Schnitger en gastcurator Nina Folkersma.
Een indrukwekkende lezing gaf Margriet. Na zin twee schoot ik al vol. Heftig gevoelige onderwerpen. Femicide, aanranding, onderdrukking, vrouwenrechten en feminisme. Lara Schnitger is kunstenaar die ook activist is en met haar werk op een confronterende en speelse wijze aandacht vraagt voor de positie van de vrouw en daarmee ook de positie van de man.
Ik had daarna enorm zin om te demonstreren. Er was een kracht in me losgekomen. Ik kon demonstreren tot aan het puntje.
Fijn ook dat ik weer nieuwe werken, van tweedehands papier en textiel, uit mijn serie Rare vogels mocht brengen bij de winkel en kunstuitleen van museum Kranenburgh. Nog steeds trots dat mijn werk daar verkocht wordt. Leuk ook dat Mirjam dit moment even op de foto zette.
Daarna sloot ik me weer aan bij mijn Limburgse logé en samen gingen we via de zee, met zonsondergang, naar de supermarché. Rijmt beter dan de Appie.