Mickey Mouse en Bowie

Ik heb een taak gevonden en bedacht. De zomer installatie-kimono-serie was voor mijn gevoel nog niet af. Dus pakte ik de tas met de Kimono installatie, die Tine van Johanna's Bos voor mij had ingepakt, en ging beginnen. Waaraan nog geen idee. Maakt niet uit. Want hoe heet dat ook al weer, werk proces of sjiek op z'n Engels 'work in progress'. Dat klinkt sjiek en tegelijk in mijn hoofd zwaard. Alsof het tijdens het werken altijd beter moet worden. Dat doet dat woord progress met mijn hoofd. Werkproces, daar hou ik eigenlijk meer van. Maar ja, als je dan al vanaf het soort van begin van je blog het zo noemt en duizend tags verder bent, dan hou je het maar op 'work in progress'. Dan denk ik er dat Nederlandse woord wel bij, proces. Soms vind ik het blijkbaar mooier in het Nederlands. Kijk, als Bowie het zingt, dan is alles in het Engels mooier. Zoals: "Mickey Mouse has grown up a cow". Nou daar heb ik hele beelden bij. Ik raak serieus geïnspireerd als hij in mijn atelier zijn liedjes zingt. Gelukkig heeft hij er nogal wat gemaakt. Dus kan hij tijdens heel mijn werkproces blijven zingen. Dat doet hij dan ook. En ik maar werken. Ik zou ook wel een koe willen zijn. De koe van Mickey Mouse. Nee, liever iets van Lewis Carroll of Philip Pullman.
En tja, ik naaide de doorsnede van een appelbloesem in ontwikkeling. Zoals ik graag deed bij de Biologielessen. Nou ja toen tekende ik ze na. Heerlijke lessen. Bij mij is het soort van De schreeuw van Edvard Munch geworden.