Vanmorgen naar de bouwmarkt. Op de rotonde kruis ik de allermooiste bezorgdienst. Een donkerblauwe vrachtwagen met witte koeienletters 'Troost vervoer'. Ontroert rij ik verder. Wat mooi. Prachtig. Die chauffeur bezorgt troost aan iedereen.
Gelukkig had ik dat moment al in de pocket. Want hoe zit dat eigenlijk met afstotelijkheid? Weet je dat, net als met liefde, ook in een split van een seconde? Vandaag had ik dat denk ik. Dus het zal wel zo zijn. Alleen geeft het, zoals het woord al aangeeft, een naar gevoel. Veel liever heb ik vlinders en dan het liefst die uit Mexico, lekker met vele overwinteren in hetzelfde bos. Dus er moest even uitgewaaid worden.
M'n oog viel op de vele boerenkool en een kilometer of twee verderop zag ik kans om langs de duinen te parkeren. Eerst even omhoog voor een wandeling door de duinen. Daarna richting de boerenkool. Wat een weelde aan licht op mijn pad. Al was het nog best ver lopen naar de boerenkool, ik kon mijn geluk niet op. Ik zag zonnestralen, spreeuwen, kauwen, veldleeuweriken, strepen en trekkers.
Boerenkolen op de foto gezet. Prachtige wolkenpartijen aan de ene kant, een stukje regenboog aan de andere kant. Pling. Als die wolken zo massief en donker zijn en daar waar ik heen terug loop een regenboog te zien is, dan regent het daar. Drie tellen later met windkracht-storm-aan-zee knetterde de hagel op mijn steenkoude wangen. Ik had ook dat blijkbaar nodig. Terug in de auto veranderde mijn oren en gezicht al snel in het vuurrood van rode kool. Ook nog eens mazzel dat ik de vrachtwagen met 'Troost vervoer' vanmorgen op de rotonde tegenkwam. Hielp enorm. Weg was het afstotelijke gevoel. Vers en helder. Heerlijk leeg dat hoofd.
