De meeste dingen doe ik alleen, dat ben ik gewend. Ik weet niet hoe het kwam, maar ik voelde me zo bekeken. Terwijl ik best wel weet dat andere mensen ook een eigen leven hebben, en waarom zouden ze dan zich met mij bezig houden.
Bij binnenkomst mocht ik mijn jas en tas afgeven, kreeg direct een glaasje, dat was fijn. We mochten nog niet naar de winkel boven, even wachten in de benedenruimte, de galerie en met een aantal aanwezige mode modellen, met hun gezicht verpakt in zwart kant voelde ik me rottig. Deed echt wel mijn best. Maar had toch dat bange weeïge gevoel, dat gevoel wat een clown, Sinterklaas en zwarte Piet ook veroorzaken. Je weet niet wie er door de vermomming naar je kijkt.
Ik spotte bekende mensen, en toen ik samen met Victoria Koblenko wachtend in de rij naar de eerste verdieping stond, kwam er de gedachte op om dan maar ter afleiding, of vermaak, stiekem foto's van bekende mensen te maken. Ow nee, das natuurlijk stom.
Wel maakte ik natuurlijk foto van de dingen waar ik zelf mee bezig ben, die vallen mij op: glas, keramiek, de piemel (moet ik dit uitleggen? uhm ja. Onze dochter Teun werd 15 en kreeg piemels in alle soorten en maten op haar vriendinnenfeest. Een bijzondere aanblik op de morgen na het feestje), goud (geen uitleg nodig) en de toilet (zelfs de toilet is mooi) en de kluisjes met briefjes van XBANK met geld in overvloed. Overvloed. Het gevoel ging niet weg, dus ik ging na een kort bezoek.
Ik miste de liefde en de kusjes. Ik, met mijn woord associaties, dacht werkelijk dat de X voor kusjes stond. Dat je bij de XBANK kusjes kon lenen. Of dat je kon beleggen in kusjes. Of weet ik veel wat je bij een bank allemaal kunt doen, met kusjes.
Maar ik was er wel bij, en gaf wat kusjes aan vrienden. Bij de opening van die aller hipste, hotste, vetste nieuwe XBANK.
