Voor de opening van de expositie in Galerie De Kapberg kreeg ik cadeaus. Ik leek wel jarig. Zo ook een boekje van mijn tekenleraar van onze dinsdagavond Art journal workshop, club. Waterverfmensjes met tekst van Mariëtte Ciggaar. Die teksten, precies wat een mens nodig heeft na een lange periode werken aan een expositie. Met gedachtes over waar je staat als kunstenaar en hoe serieus het te nemen, of niet. Het heeft ook iets van wat een kind doet, terwijl jij met belangrijke zaken denkt bezig te zijn, haalt die je terug naar de realiteit, aarde, de aarde, aardend. Zo deed ik gister ook op haar aanraden een squat-zit-houding, om de zenuwen in bedwang te houden, vlak voor mijn voorleesbeurt, op de opening. Even door de knieëen zakken. Alles inzetten voor succes.
Vandaag weer terug naar het atelier en de plee. Want die moest vandaag nodig gesopt.