Grauw, grijs en nat was het. Rond vijf uur brak de zon door. Tijd voor een wandeling. Na een wandeling langs het strand, waar ik wederom gouden bergen en schuimgebak in zee zag, liep ik via het Dorpsplein naar huis. Een enorme zwerm spreeuwen zag ik vliegen. Vreemd genoeg hoorde ik kauwen. Veel kauwen. Kan ook. Die zitten hier in de duinen ook veel. Nieuwsgierig ging ik achter de zwerm aan. Ja, wauwwwwwww, zo veel spreeuwen! Ze zochten een slaapplek in de bomen. Even een paar keer testen en toen gingen ze nog even verder zoeken.
Dat geluid van over vliegen das echt onbeschrijvelijk mooi. Geluk had ik dat ze het een aantal keren deden. Over mijn hoofd. Ook een geluid van vallende kledders poep. Ach, het was het meer dan waard was mijn gedachte. Maar één kleddertje zat er op mijn mouw. Geen punt. Wel voor een week gelukshormonen aangemaakt. Wat was dat mooi zeg.
