Roer me niet

Roerdomp zit stokstijf in het riet. Heeft een goede schutkleur ook en een goede verstophouding, staat als een stok die lijkt op rietstengels. Mijn werk is als een tekening met draad op de naaimachine. Het is één lijn. Het is anders dan tekenen met een potlood. Een potlood haal je vaker van je werk af. Bij het maken van mijn Rare vogels volg ik één lijn. Het voetje zit op het werk. De naald en draad gaan in het werk.
Storen. Ik word gestoord. Het is kort. Maar waar was ik? Na het storen wil ik weer verder gaan. Maar waar precies was ik? Ik was bij een poot. Mijn naald staat in een poot. Ga verder. Maar zie poot. Die is mislukt. Nu wil ik ook rare en imperfecte vogels maken. Speels als een kind. Maar niet zo. Of toch? Is dat het? Gestoord willen worden? Imperfect werken. Ik begin bijna in manifesteren te geloven. Door imperfectie in mijn vogels na te streven, roep ik het misschien ook op tijdens het werk? Uit de werkflow getrokken worden. Willen worden? Interessant. Ik denk toch van niet.
Verder vandaag nog een vlinder voor Artacasa gemaakt uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid en beide opgespannen. Ik ben toch bezig met vlinders van papier. Dus dan gaat dat zo bij mij. Altijd meer. Dit keer meer vlinders.