Na de buiten de deur lunch met Yve en Teun loop ik naar Museu Berardo. Daar is een tijdelijke expositie over licht en daar ben ik dol op. De vaste collectie zag ik al eerder, ook heel inspirerend. Dus ga ik rond vijf uur richting het museum met de collectie van Berardo. Ik loop onder andere langs het klooster van Jeroen ofwel Mosteiro Jerónimos, het planetarium en Museu de Marinha, gevangen in prachtig helder Lissabon licht.
De meeuwen in de fontein, die uitstaat, trekt ook mijn aandacht maar voel dat ik door moet lopen naar het museum. De trappen op richting de entree Museu Berardo en waar loop ik nu toch in? Eén of andere show van Porsche. Op mijn slippers en zomerjurk val ik redelijk uit de toon. Toch doe ik hetzelfde als alle Porsche fans. Ik geniet van dit moment en maak foto's van de scheurmonsters op wielen.
In het museum vind ik werkelijk alles mooi. Neem alles in me op. Ik geniet, inspireer en schrik me bijna een hartaanval. Het thema is licht en er staat een kunst installatie die is geïnspireerd op wat we als kind al leerden. Na de flits aftellen tot de donder. Want dan weet je hoever de onweer weg is. De flitsen en donder zijn extreem heftig en hard. Waarschijnlijk door het tijdstip loop ik bijna alleen door het museum. De emoties liggen kaal en helder aan het oppervlak. Dus die eerste knal, die knalde mij bijna omver. Wat een indrukkend werk. Met een hartslag van driehonderd vervolg ik mijn route door het museum.
Wat heb ik dit gemist. Moderne kunst, video-installaties, installaties, fotografie, tekeningen, beelden, alles komt in overvloed bij me binnen. Andy Warhall, Jeff Coons, Joseph Cornell, Picasso, Christo, Francisco Tropa, André Gomes, Aino Kannisto, Salvador Dali, Piero Manzoni. Werkelijk alles is mooi.
Tevreden loop ik na de expositie terug de berg op. Waar we samen koken en heerlijk eten. Verrukkelijk. Alles verrukkelijk.
