De taartjes ofwel: Pastéis de Belém zijn een aanrader, alleen al het bezoek aan de plek waar ze dagelijks op de stoep in de rij staan voor de zoete pasteitjes van Belém is leuk en als je je door de rij wurmt en een flink eindje door het restaurant loopt is er gewoon een tafel vrij. Heerlijk, net als de zee, de mooie vissen in het Oceanário van Lissabon, de risotto van Mario, de Portugese tomaten, de reine claude pruimen, de Gin-tonic met komkommer van Yve, voor herhaling vatbaar.
Voor lekker avondeten in Odeceixe gingen wij uiteindelijk drie keer terug naar dezelfde plek, namelijk naar restaurant Kai no Prato. Daar hebben we de meest waanzinnige pompoensoep ooit gegeten. We aten daar ook soya in een heerlijke tomaten/paprikasaus en de tonijn met sesamzaadjes waren verrukkelijk.
De sushi die we aten komt van de Time Out - Mercado da Ribeira in Lissabon, een trendy plek, waar we per toeval naar binnen liepen. Wat waren wij hip ineens. Prachtig concept van allerlei bars, restaurants en stands in één grote markthal.
De salade caprese aten we toen we voor de tweede maal in het museum Nacional de Arte Antiga waren om nogmaals naar het Antonius drieluik - schilderij van Jeroen Bosch te kijken. Antonius drieluik, de naamzegger van onze dochter Teun, haha grapje.
Ik ontdekte Putters, daar wel, in Portugal. Wat in mijn tuin helaas nog niet gelukt is lukte daar wel. Drie keer zelfs. Eén maal vliegend naast de Volvo van Yve, één maal in een schilderij van Maria met kind, waarbij Jezus de Putter flink in zijn nekje knijpt en één maal in het Antonius drieluik van Jheronimus Bosch.
En ik zag gezichten, zoals onderstaande in de metro.
Mooi licht en mooi blauw en wit daar in Portugal.
 |
| Putter bij Jeroen Bosch en putter bij Maria en kind |
