Werk naar Kunstuitleen Alkmaar

Vijftien oktober was Brenda Looij, mijn vriendin van de middelbare school, jarig. In 1992 maakte ze er een einde aan. Jaren aan strijd gingen daar aan vooraf. Vanmiddag haalden Astrid en ik fijne herinneringen op in het café: Afgebrande verjaardagskaarsjes stiekem de slagroomtaart in duwen en die daarna aansnijden en uitdelen. Naar de serie North and South kijken, toen er heel even een tv in hun huis was. Meestal was die er niet, want er werd in de woonkamer gedanst. Er was ook veel ruimte. Ze hadden een lichte, ruime en witte woonkamer. Toen ik daar voor het eerst was geweest kwam ik thuis met het idee dat we dat bij ons ook moesten doen. Mijn moeder noemt het nog wel eens op. Het ging overigens niet door. Misschien daarom is het sinds ik op mezelf woon ook ruim en licht, met zonder vitrage voor de ramen. In 1986 werd door Brenda en mij bij ons thuis het liedje van The Communards, met Sarah Jane Morris - "Don't Leave Me This Way" honderd keer meegezongen en op een cassettebandje opgenomen. Wat vond ik Sarah Jane Morris toch stoer. Haar kleding, manier van bewegen, maar vooral die volle lage stem die uit die grote rode mond kwam, maakte dat ik haar wilde zijn.
We deden ons best, As en ik, om er blij mee om te gaan. Toch even die tranen en het verdriet, dat gaat nooit weg. Wel minder, nooit weg.
Vanmiddag mocht ik nieuw werk naar de Kunstuitleen Alkmaar brengen. Heel veel Rare vogels, vijf werken uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid en voor in de zak van Sinterklaas heb ik tetraprints gebracht. Althans dat is mijn associatie. Ik heb de prints op een karton genaaid, zoals de kleding van Barbie vroeger op een karton zaten vastgemaakt. Eigenlijk vond ik dat het mooiste van het cadeau, hoe alle onderdelen, schoenen, tasjes, sokken of wat dan ook op een karton waren bevestigd met een (ijzer)draad. Dus eigenlijk de achterkant van de verpakking, daar maakte je me blij mee.
Omdat ik er toch was bezocht ik nog een keer de expositie van Himmelsbach in de expositieruimte van de Kunstuitleen. Twee series zijn er te zien waaronder zeventig houtgesneden portretten, Een Papieren Monument voor de Papierenlozen.
Het woord van vandaag van Inktober is Ragged. Ik wist het niet heel goed. Dus het werd mijn oude saxofoonkoffer weer. Want die is eigenlijk wel geschikt om bij dat woord te passen, gerafeld, gehavend, rafelige randjes. Het geluid uit mij Conn uit 1913 klonk eigenlijk ook altijd het mooist als het wat rafelig klonk.