Vandaag mocht er weer werk naar de winkel van museum Kranenburgh in Bergen. De mevrouw stond weer te juichen voor het museum, de museumwinkel en de kunstuitleen. De mevrouw is het kunstwerk Flora van Pauline Eecen. Die floreert lekker met me mee.
Natuurlijk na het inleveren van nieuwe werken een rondje museum gedaan. Er zijn weer nieuwe exposities, waaronder een hele grote van Folkert de Jong, sjonge jong wat een indrukwekkend werk. Ik moet zeker nog een aantal keren terug, want het duurde me te lang om te wachten op de koptelefoons om de verhalen bij de tentoonstelling te beluisteren. Eén verhaal lukte me wel, toen net twee mensen opstonden, greep ik mijn kans om een koptelefoon te bemachtigen. In plaats van Koning was ik als een piraat. Of ging het verhaal over een piraat? Hoe dan ook fijn om te zien en te luisteren.
Ik zat bij Folkert op de AHK, we kregen daar ook kunst- en cultuurgeschiedenis. Hij heeft bij die vakken (bij alle vakken eigenlijk) net iets beter opgelet dan ik. Want hij had een mooi verhaal in die koptelefoon gestopt. Ik met Koning als achternaam word toch altijd getriggerd door verhalen over veroveraars, helden, Koningen en Koninginnen.
Over Koninginnen geschreven, de expositie For Eternity met bijenwas van kunstenaar Tomáš Libertíny bracht me in verwarring. Is het gebruiken van bijen nu dierenmishandeling? Ik eet geen honing vanwege dat ik dat vind. Duizend woorden erover gelezen, de podcast met bijenexpert en wetenschappelijk directeur van Naturalis Koos Biesmeijer geluisterd om een helder antwoord te krijgen. Nog niet helder. Het werk is prachtig. Dat is helder. Hoe ik er tegenover sta is wazig. Het doet me in ieder geval iets.