Rustdag op één oor

Het zet niet echt door, maar al twee weken kriebel in mijn keel en één oor zit dicht. Vermoeiend is het, dus ik doe het rustig aan. Beetje laatste dingen afwerken, wandelen, uit oude prentenboeken knippen, genieten van de natuur, tulpen in het veld en de mooie bos die ik kreeg.

Wolken aan zee

Ze zijn er weer, wolken. Er is nog geen spatje uitgevallen. Maar ze zijn er alvast.
Pip doet altijd dezelfde truc. Ze miauwt voor de deur, ik sta op, doe open, zij komt binnen en voor ik de deur van mijn atelier weer dicht heb zit ze op mijn stoel. Haha, en dan zo naar mij kijken. Komisch beest.

Tulpen en tekenen

Op verzoek naai ik tulpen. Ik gebruik daarvoor nieuw naaigaren en tweedehands damast, door mijn moeder meegenomen uit de kringloopwinkel. De tulpen komen ook op in de bollenvelden rond Callantsoog. Tijdens mijn wandelingen zie ik ze gewoon groeien.
In de avond teken ik, tijdens een les bij Rob de Vries in de Zaanstreek, drie koppige narcissen.

Teken draad

Aan het werk in mijn atelier, een wandeling aan zee en vanavond had ik weer online Art journal workshop van Mariëtte Ciggaar. Ze heeft mij een lettertype doen leren schrijven. Dat heb ik mooi al een aantal keren kunnen oefenen. Dat ontbrak me enorm in mijn leven, een goed lettertype. Nu heb ik het bijna onder de knie.

Veel zeeën meest

Ik kan er geen genoeg van krijgen, van die strak blauwe lucht met meeuwen en de duinen schitterend als goud. De volle maan nadert. Dus de strak blauwe lucht kan zomaar voorbij zijn. Ook wel goed voor de natuur, een flinke plens regen. Want nooit eerder stonden er zo vroeg in het jaar al borden met opgepast voor natuurbrand. Roken en open vuur verboden. Onze regenton is ook al leeg. Dat regenwater hebben de muurbloempjes in de bakken gekregen.

Mars jarig

Mars is jarig op 6 april, we gingen eten bij strandtent Struin in Camperduin. De meeuwen probeerde de cijfers van zijn leeftijd te formeren.

Auch, pijnlijk goed op Vouch

Nagenieten van de tentoonstelling Vouch in Loods 6. Voor Monique haar verjaardag bezochten we de tentoonstelling, gelokt en uitgenodigd door Rosemin Hendriks. We gingen voor haar werk en tegelijkertijd werd ik aangetrokken door ook het werk van Roos Holleman, tja, het zit vast ook in de bloemige naam, dat het mij aansprak. De natuur inspireert mij nu eenmaal enorm. Ook het werk met hout en papier van Gerbrand Burger blijft op mijn netvlies gebrand. (Oi, een flauwe tekst.) Prachtig hout, en bijzonder aantrekkelijk werk van gemaakt. Die vleugels (vogels en vlinders) met krijt getekend door Roos Holleman zijn niet normaal knap en mooi. De schalkse lach van de trefzekere portretten van Rosemin Hendriks geven mij vanzelf een binnenpretje.
Sowieso een goed doordachte tentoonstelling, met krachtig werk. Blij dat we mochten gaan.

Licht en lichter groen

Hoezo duurde die grijze periode zo lang? En hoe dan dat deze zonnige periode ook zo lang duurt? Niet normaal hoe fijn dat is. Alles knalt er uit: paardenbloemen, tulpen, knoppen, bloesem, de liedjes van vogels en mijn kunstwerken met vogels. Wat een heerlijk weer hebben we dit voorjaar. Ik zou de hele dag pauze wandelingen kunnen maken.

Ei ei ei

We zijn zo blij, want Floortje die is jarig en we gaan naar Roosbeef. Al jaren geef ik een concertkaartje van Wende voor haar verjaardag. Maar die speelt nog dezelfde show 'Vrijplaats', heel mooi trouwens. Toen wij er waren, in Carré, was Roosbeef de verrassende gast-artiest en dat was Floortje haar wens. Dat was toch toevallig, wat een goed cadeau. Dus nu geef ik een ticket voor het concert van Roosbeef.
Ik wilde in mijn atelier een kaart gaan schrijven, dat Floortje dat kreeg, toen ik mijn naaimachine zag staan. Tja, we maken graag iets voor elkaar. Dus ik naaide een Roos en de letters beef.
Ei, ei, ei, we zijn zo blij, de mooie kleine eitjes in het zonlicht, gekregen van Inge, passen goed bij de stemming. Ik schrijf het koolmeesje daarom ook gewoon verliefdheid toe, het is immers voorjaar en ze fluiten zo hard. Ze willen allemaal indruk maken, om ook allemaal eitjes te kunnen gaan leggen.

Fabel aan zee

Strand, werkbespreking over onze expositie met Inge Koetzier van Hooff, ze nam eitjes van haar kippen voor mij mee, kunstdagboek - tekenworkshop van Mariëtte Ciggaar en gouden bergen aan zee. Ik ben er dol op.
Vanmorgen scheen de zon via de muur heel mooi op het bronzen beeldje van Wessel Bezemer. De duiker nam een bad in het licht.

Blinde zoom zoeken

Of ik , vanwege personeelstekort bij de klerenmaker in Gent, de zoom van Marianne haar broek wilde naaien? Uhm.... Dat is niet wat ik heel goed kan. Maar natuurlijk doe ik dat. Wist wel van het bestaan van een 'blinde zoom' af, maar hoe die te naaien. Geen idee. Dus kwam de gebruiksaanwijzing van de naaimachine uit de la. Bleek ik niet het juiste voetje te bezitten. Probeerde nog andere naaivoetjes. Het werd wel een leuk proeflapje, maar geen blinde zoom. Dus werd het gewoon een zichtbare zoom.
Van Marianne, de logé uit België die vanmorgen weer vertrok, kregen Teun en ik allebei een mooie bos bloemen. De mini vakantie die ik samen met haar vierde is voorbij en 's middags ging ik aan het werk. Ik maakte een blinde vink... of is het toch een koolmees?
Van mijn installatie 'Witlof & raketjes', gisteren opgeruimd bij galerie de Kapberg, is dat bolletje losse draadjes over. Als aandenken aan de expositie laat ik die nog even op mijn werktafel liggen.

Logeren

Mijn logé, voor het weekend, haalde ik op in Schermerhorn. Ik kom wel eens in die hoek, maar als je kijkt met de ogen van een toerist uit België dan ziet het er heel anders uit. Platteland met molens en kerken. De zonsondergang deed ook gezellig mee. Heel de weg terug was het een kleurenfeest. Onze mini vakantie samen is goed begonnen. Zo fijn om vlak aan zee te wonen en dat je dan mensen kunt uitnodigen om te komen logeren.

Tachtig jaar

Vandaag is mijn vader 80 jaar geworden. Geen echt feest, wel bakte mijn moeder appeltaart en een stoofpotje. Das voor ons gewoon feestelijk genoeg.

Fluitende kneu en vlinders

In mijn atelier heb ik nu drie nieuwe werken af met vlinder en pop. Het biologielokaal en de schoolposters in het biologielokaal zijn nog steeds een inspiratie. Buiten inspireert lekker mee. Ik hoor en zie twee kneuen. Ze willen verkering. Ik hoor het ze zingen. De bomen vormen bladeren en bloemen en op het dak zie ik een scholekster, das wel enorm grappig vind ik.

Artacasa, narcissen en tekenen

Vandaag mocht ik weer werk brengen bij galerie Artacasa in de Kerkstraat Amsterdam. We dronken thee met munt en bloedsinaasappel, vanwege de oranje kleur denk ik, en snoepte er chocolade koffiebonen bij. Verrukkelijk vind ik ze, waarom heb ik die nooit in huis? De nieuwe ijsvogel is achtergebleven, net als twee knobbelzwanen, roerdamp, een aantal vlinders en een damhert.
's Avonds had ik weer fijn online art journal les van Mariëtte Ciggaar. Ik tekende een citroenvlinder en een hommel. Beide gezien in onze tuin, echt lente als de winterslaap van sommige insecten voorbij is. Ook tekende ik narcissen. Een bosje mini narcissen kreeg ik uit de tuin van Femke. Eentje was heel speciaal en voor Marieke bestemd. Die kleine narcis had wel drie knoppen aan één stengel. Die mocht ook even in mijn vaasje, en even werd wat langer. Want die drie-knopperd staat er nog steeds. Vergeten mee te nemen. Mazzel voor mij.
Eigenlijk net als tulpen, zijn narcissen die verschrompelen ook prachtig. Dus ik laat ze nog even staan.

IJsvogel aan zee

Op verzoek maak ik een ijsvogel. Er is vaker vraag naar, ik ben er eerlijk gezegd niet dol op. Wel op de echte. Dan zie je het rare lijf niet. Want dan zie je alleen maar je eigen geluk. Dat je een ijsvogel ziet. De stompe staart van de ijsvogel vind ik dus lelijk. Dus maak ik ze zelden. Maar voor Wiebke van Artacasa maak ik er met liefde eentje. Kan ik direct alle kleurschakeringen bestuderen. Deze ijsvogel kreeg zelfs metalic blauw in de staart. Kort geleden een klosje gekocht, voor mezelf als traktatie. Had geen idee wat ik met metalic blauw naaigaren moest, tot nu.
Zojuist even opgezocht of het een functie heeft, die stompe staart. Ja natuurlijk, om de vogel wendbaarder te maken in de vlucht. Ze kunnen wel 60 kilometer per uur halen. Das echt knap. Dan maakt het niet uit of ik de staart stomp lelijk vind, haha. Misschien ga ik het nu meer waarderen.

Lepus narcissus

Na de werkbespreking van de penningen heb ik draden geknipt en er daarna nog weer wat toegevoegd. De penning is klaar. Nu door naar de volgende. Eentje met vlinders en hun waardplant, zoals de brandnetel. Waardplanten zijn planten waar vlinders de eieren leggen, zoals de grote brandnetel. Die is zo belangrijk voor de vlinders. Zeker vijf vlindersoorten zijn afhankelijk van brandnetels. Zoals de dagpauwoog. Die vlinder is toch bij vele van ons favoriet. De rupsen eten alleen de bladeren van hun waardplant, de brandnetel. Dus zonder die plant overleven ze niet.
In onze tuin komen de bijzondere narcissen van Huiberts biologische bloembollen op. Ook een feest voor de insecten, en voor mij.

Bezoek expositie Galerie de Kapberg

Met onze penningclub hebben we afgesproken bij mijn expositie in De Kapberg, Egmond aan den Hoef. Trots. Tof dat ze vanuit Den Haag, Amsterdam en De Kwakel naar mijn werk komen kijken.
Natuurlijk daarna door naar Callantsoog, om onze penningen te bespreken, te eten en even naar zee. Want tja, das vierhonderd meter van onze voordeur vandaan.

Lepus europaeus

Met drie kunstenaars, die ik ken van de Hogeschool voor de Kunsten/Lutma, heb ik nog steeds vriendschap en we hebben een penningclub. We komen vier keer per jaar bij elkaar, om werk onze penningen te bespreken. Net als op de Lutma, waar we onder leiding van Geer Steyn een penningclub hadden, gaan we om de beurt bij elkaar langs. Morgen komen ze bij mij. Ik ben bezig met een penning van tweedehands textiel. Dat is immers mijn meest gebruikte materiaal op dit moment. Een slapende haas, met op de andere kant dat wat de haas eet, gras. Plus de naam, voor de helderheid. Nee, haha gewoon omdat ik dol ben op wetenschappelijke namen. Die namen die ik nooit zal onthouden, maar wat me wel mateloos fascineert.