Haas en slak

Een aantal nieuwe werken op een frame van hout gespannen. Ik wilde foto's maken met zonlicht. Maar er zat een ronde schaduw midden op het werk. Kijk ik wat het is. Zit er een slak op mijn raam. Das knap en best stom. Stom want hoezo ga je op de eerste verdieping zitten, terwijl er op begane grond vanalles te snaaien valt. En knap omdat deze nog best kleine slak zo hoog is geklommen.
Vanavond weer met Mars naar Oostzaan voor zijn olieverf schilderles, waar ik teken. Vandaag hazen. Eigenlijk vind ik het voorjaar naar. Het is de tijd dat je zo goed op moet letten dat er geen dieren voor je auto komen, of er onder, bah. En dan nog ook al let ik heel goed op, ze zijn zo snel. Vorig jaar beukte een dier mijn flank in. Rechts achter, ik zag niets aankomen stormen of vliegen. Nu zie ik veel hazen langs de kant van de weg liggen. Plat, dood en aangereden. Zo verdrietig. We rijden met z'n alle door hun gebied heen. Zijn ze net helemaal verliefd en huppelen en rennen ze enthousiast. Stopt dat bruut door een aanrijding. Dus om dat verdriet te compenseren teken ik ze vandaag. Met potlood, dat was niet mijn keuze. Het kwam er zo van dat ik dat ging doen tijdens de lessen van Rob de Vries. Ik onderzoek nog even of het mijn materiaal is.

Wielewaal, ooievaar en flamingo

Voor galerie Artacasa maak ik nieuw werk uit de serie Schijnen in kwetsbaarheid, een roodborstje. Begin juni ga ik naar Portugal om, in een mooi natuurgebied naast Lissabon, samen met vriendin Yve wielewalen te spotten . Dus maak ik ook een wielewaal. Al maanden liggen er een koppen van vogels, zoals een ooievaar en van een flamingo klaar. Door mijn biologie serie met pissebedden, vlinders en hun poppen bleven die liggen wachten. Tot een dag of tien terug. Morgen strijken, kijken of het echt af is en dan op een frame van hout spannen. 's Avonds weer fijn art journal tekenles van Mariëtte Ciggaar.

Stille zee en zingend Kooibosch

Het is zo fijn rustig. Het valt gewoon op. Heel de herfst en winter heeft het behoorlijk veel en hard gewaaid. Voor mij ook logisch, aan zee waait het altijd. Nu is het weer en de zee zo rustig. Echt bewust van die lange windstille periode. Twee wandelingen en twee werken gemaakt. Eén wandeling alleen aan zee en eentje door het Kooibosch met Tinus. Niet mijn nieuwe vriend, wel een nieuwe naam. Eén van zijn doopnamen. Ook wel eens leuk om met Tinus op pad te gaan en natuurlijk met Merlin Bird ID app. Zoveel vogels, niet normaal wat een feest voor de oren. De zwartkoppen doen alsof ze een nachtegaal zijn en zingen samen met de vink, tjiftjaf, fitis, zanglijster en roodborst uit volle borst.

Koningsdag aan zee

Toen we in Amsterdam woonde ging ik tijdens Koninginnedag vaak de stad uit. Als het kon ging ik naar zee, mij veel te druk in de stad. Nu hoef ik alleen maar een paar honderd meter te lopen en ik ben al aan zee. Dat deed ik dus ook vandaag. Heerlijk rustig.
Wel heel grappig dat in Callantsoog, precies door onze straat alle dorpsactiviteiten gaan. Zo ook de optocht van Koningsdag. Kinderen verkleed en Neptunus opent op Koningsdag direct ook het badseizoen. Natuurlijk valt de kleur oranje op in alles wat ik doe. Zo ook bij het koken.

Hanen

Op verzoek maak ik uit mijn serie Rare vogels een haan. Omdat ik het zelf fijn vind dat er wat te kiezen valt maak ik er meer dan één. Vier is nu eenmaal mijn lievelingsgetal, toevallig heb ik er vier gemaakt. Over vieren gesproken, 's avonds naar Amsterdam voor een Koninklijke (ver)bouw borrel bij vrienden. Wat is het toch fijn om in Amsterdam te zijn, zelfs met de oranje gekte van Koningsnacht.

Vogels aanvullen bij museum Kranenburgh

Zo fijn dat het beeld van Pauline Eecen, staand voor het museum Kranenburgh, altijd uitbeeld hoe ik me voel na een bezoek aan museum Kranenburgh. Blij. Zeker omdat ik weer werk mocht brengen voor in de museumwinkel. Tien werken uit mijn serie Rare vogels. Gemaakt op de naaimachine, kop geknipt uit tweedehands prentenboek.
Alles staat in het teken van vogels. Vanmorgen aan zee zag ik zelfs een steen met een duckface. Grappig. Plus werd ik blij van het achtergelaten zandkasteel. Kijk dan naar die torens en al die details van schelp. Die hebben lekker met zand gespeeld. Ook blij werd ik van het wollige insect met bontjas die in de duinen op zoek is naar nectar en stuifmeel.

Tekenen tijdens schilderles

Mars heeft, voor zijn verjaardag, schilderles gekregen en ik breng hem. Doe gelijk ook mee, niet met olieverf, maar tekenen met potlood. Leraar Rob de vries had speciaal voor mij potloden meegenomen. Absurd hoe een verschil in tekenen. Ik pak, als ik al teken, een pen. Want die heb ik altijd bij de hand. Voor de tekenlessen had ik Teun haar potloden meegenomen. Van die mooie in een blok van hout met gaatjes. Die te mooi waren om te gebruiken, dacht ik. Want in twintig jaar tijd zijn ze niet veel korter geworden. Maar ze tekenen gewoon voor geen meter. Alsof je met een stuk plastic of kauwgum tekent. Wist ik veel. Nu wil ik dus ook die potloden zoals die van Rob. Wat fijn om mee te tekenen. Zo soepel, als een krijtje, maar dan anders. Ik oefen nog maar even op de narcis met drie knoppen.

Zelf Schijnen in kwetsbaarheid

De serie Schijnen in kwetsbaarheid ontstond na een periode van veel atelier verhuizingen. Een zware periode. Geïnspireerd door het werk met vlinders van Anne ten Donkelaar, waar ze gebroken vlinders repareert, niet naar hun oorsprong, maar met het accent op de kwetsbaarheid. Al weken heb ik oorpijn, keelpijn en sinds vandaag een ontstoken keel. Lekker dan. Rustig aan, weinig afspraken, verjaardagen en feestjes en een beetje aan het werk. Dan kom ik uit op mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid.
Vanavond weer fijne online art journal les van Mariëtte Ciggaar.

Tulpen oren

De bos tulpen die ik vorige week kreeg beginnen nu flink hun bloembladeren te verliezen, heel dramatisch en fotogeniek. Vanwege de paasdagen, of vanwege mijn hoofd, kan ook, zie ik er de oren van een haas in, de oren van een paashaas. Grappig genoeg zag ik dit weekend best veel mensen met 'verkleed' oren rondlopen. Ik ben bezig met werk uit mijn serie Schijnen in kwetsbaarheid.

Tussen de tulpen door

Vandaag deden we mee met de wandelroute van Bloeiend Zijpe. Een wandeling langs en tussen de bollenvelden. Zoveel kleur nu. Het landschap is als een toverbal hier. Een giftige, dat wel, maar wat een kleurenweelde en ik koop biologische bloembollen bij Huiberts en hoop dat er meer bollenboeren volgen en ook biologische bollen gaan kweken. Dat gif even terzijde. Het is een mooie wandeling, en zo lekker toeristisch, om tussen de tulpen, Limburgers, Japanners, Chinezen en Zweden te lopen.
Ook nog even tijd om te werken aan een flamingo, tja zoveel kleuren hier, dan ook mijn werk in het roze. De tulpen die ik kreeg van Martijn verliezen gracieus de bladeren.

Verstoppertje spelen

Niets zo grappig als het verstoppen van paaseitjes. Het kan me niet vaak genoeg. Ik verstop ze met plezier. Overal in huis kun je ze vinden. Teun ging bij vrienden eten en maakte tapas om mee te nemen. Bovenop de stapel met schaaltjes tapas had ik voor de gezelligheid wat aardbeien gelegd en daartussenin heb ik één rood paaseitje verstopt. Ik word daar blij van.
Ook blij van het opkomende groen en het gouden licht van de zonsondergang in Kooibosch.

Exposeren als een cameleon

Nachtegaal en twee roodborstjes uit de serie Rare vogels gemaakt. Een roodborstje op verzoek. Dan maak ik er (bijna) altijd meer, want dan is er wat te kiezen en heb ik geen last van dingen, die veel te veel energie wegtrekken. Zoals twijfels of dit is wat ze bedoelen. Dan kunnen ze zelf kiezen en nemen ze de twijfels weg en hou ik de energie bij mijn werk.
In galerie De Kapberg is een nieuwe expositie. Leuk om te zien hoe de ruimtes telkens weer veranderen als een cameleon. Hoe vluchtig het ook is. Het was een heel ding, de expositie waar ik jaren in voorbereiding was en er een heel jaar aan heb gewerkt. Op vrijdag 21 februari begon de expositie en zondag 30 maart weer mijn werk opgeruimt. Nu exposeren Cor Krijt, Rob Stolte en Margot Verhoeven hun werk.

Werk voorbereiding

Voorbereiding om op verzoek uit mijn serie Rare vogels een kip en roodborstje te naaien.

Olieverf schilderles twee

Mars kreeg van Teun en mij voor zijn verjaardag olieverf schilderles bij Rob de Vries in Oostzaan. Het cadeau is inclusief dat ik hem breng. Daarom doe ik ook mee, ik krijg tekenles. De vlinderredder in mij wil aandacht voor de brandnetel. Dus teken ik het. Zonder brandnetels kunnen een flink aantal vlindersoorten zich niet voortplanten. De dagpauwoog, mijn voor altijd favoriete vlinder, de kleine vos, het landkaartje, de gehakkelde aurelia en de atalanta zijn afhankelijk van deze waardplant. Ze leggen hun eitjes alleen op de brandnetel en de rupsen eten dat en alleen maar dat. Zit vol eiwitten, zodat de rupsen ook snel groot groeien. Beetje saai, maar tja, als je dan zo een prachtige vlinder wordt, dan zou ik het ook gaan eten. Ik eet overigens wel eens de zaadjes van de brandnetel als ik ze tijdens het wandelen tegenkom. Heel heilzaam.
Vanmiddag zag ik tijdens een wandeling voor het eerst dit jaar een zwaluw vliegen. Het schepte water uit de sloot. Te snel voor een foto. Een andere vogel bleef wel stil zitten in het land (volgens mij) een graspieper.

Knip en sprinkhaanzanger

Gisteravond liep ik, ook vanwege mijn oorpijn en volle hoofd, voor het slapen nog even een stuk langs het strand. Terug over de duinen hoorde ik een raar vogel geluid. Merlin Bird ID app zei sprinkhaanzanger. Dus vandaag gluurde ik de duinen in, om de vogel ook te zien. Eentje zat ook te gluren, maar dan naar mij. Of het de sprinkhaanzanger is weet ik niet zeker. Ik vind van wel.
Verder knipte ik nog wat in oude prentenboeken en 's avonds art journal workshop van Mariëtte Ciggaar.

Is het van mij?

Vandaag administratie dag. Want de volgende expositie komt er al weer aan. Dit keer exposeer ik met Inge Koetzier van Hooff samen in de grote open ruimte van Oldskoel, in Burgerbrug. Inge haar werk en dat van mij zijn anders en hebben volgens mij ook overeenkomsten. Leuk om weer met Inge te exposeren. Drie jaar terug exposeerden we allebei ook tijdens een zomer-expositie bij Kunstuitleen Alkmaar. Verder exposeren Freya Boekel, Sonja Doevendans, Tineke Koks, Iet Kortschot, Marit Laan, Cees van Nieuwburg, Michiel Ruigrok, Jan Schelhaas, Marijke van de Velde, Jan Bekker, Marianne Berenschot, Tineke Henselmans,Evelien Linschoten en Helma Kuiper hun werk er tijdens het Kunstweekend van 5 en 6 juli.
Voor deze expositie laat ik me inspireren door mijn middelbare schooltijd, door water, pissebedden, exacte vakken, heldentroost en draadkracht. Een ode aan de natuur, natuurwetten, exacte berekeningen en logica. Biologie, wiskunde, natuurkunde, aardrijkskunde en spelen met water. Vogels spotten. Serieus spotten met mezelf.
's Avonds toch nog een wandeling langs het strand. Met als cadeau op de terugweg een bijzonder vogelgeluid. Het klonk als een nest jonge spechten, en het geluid van krekels of sprinkhanen. De Merlin Bird ID app aan en die zei: Sprinkhaanzanger. De vogel zat in de duinbegroeiing en helaas heb ik geen telescoop ogen. Dat zou toch leuk zijn, voor mij. Ach het geluid was ook al een feest. Focus op het kleine geluk. Ik zeg het nog even. Want ohww, wat maakte ik me toch weer druk om toeristen in de kwetsbare duinen, die verboden zijn om te betreden. Is het mijn probleem? Nee, niet echt. Laat het dan los. Neeeee, lukt niet. Oké, een beetje loslaten. Doorlopen en de mensen hun balspel laten spelen in het kwetsbare duingebied. Er van af rollen is toch ook heerlijk... grom, grom. Dus gelukkig was er een mooie zonsondergang en als toetje op weg naar huis hoor ik het geluid van een Sprinkhaanzanger. Ik maak een klein sprongetje.

Rustdag op één oor

Het zet niet echt door, maar al twee weken kriebel in mijn keel en één oor zit dicht. Vermoeiend is het, dus ik doe het rustig aan. Beetje laatste dingen afwerken, wandelen, uit oude prentenboeken knippen, genieten van de natuur, tulpen in het veld en de mooie bos die ik kreeg.