Artacasa, narcissen en tekenen

Vandaag mocht ik weer werk brengen bij galerie Artacasa in de Kerkstraat Amsterdam. We dronken thee met munt en bloedsinaasappel, vanwege de oranje kleur denk ik, en snoepte er chocolade koffiebonen bij. Verrukkelijk vind ik ze, waarom heb ik die nooit in huis? De nieuwe ijsvogel is achtergebleven, net als twee knobbelzwanen, roerdamp, een aantal vlinders en een damhert.
's Avonds had ik weer fijn online art journal les van Mariëtte Ciggaar. Ik tekende een citroenvlinder en een hommel. Beide gezien in onze tuin, echt lente als de winterslaap van sommige insecten voorbij is. Ook tekende ik narcissen. Een bosje mini narcissen kreeg ik uit de tuin van Femke. Eentje was heel speciaal en voor Marieke bestemd. Die kleine narcis had wel drie knoppen aan één stengel. Die mocht ook even in mijn vaasje, en even werd wat langer. Want die drie-knopperd staat er nog steeds. Vergeten mee te nemen. Mazzel voor mij.
Eigenlijk net als tulpen, zijn narcissen die verschrompelen ook prachtig. Dus ik laat ze nog even staan.

IJsvogel aan zee

Op verzoek maak ik een ijsvogel. Er is vaker vraag naar, ik ben er eerlijk gezegd niet dol op. Wel op de echte. Dan zie je het rare lijf niet. Want dan zie je alleen maar je eigen geluk. Dat je een ijsvogel ziet. De stompe staart van de ijsvogel vind ik dus lelijk. Dus maak ik ze zelden. Maar voor Wiebke van Artacasa maak ik er met liefde eentje. Kan ik direct alle kleurschakeringen bestuderen. Deze ijsvogel kreeg zelfs metalic blauw in de staart. Kort geleden een klosje gekocht, voor mezelf als traktatie. Had geen idee wat ik met metalic blauw naaigaren moest, tot nu.
Zojuist even opgezocht of het een functie heeft, die stompe staart. Ja natuurlijk, om de vogel wendbaarder te maken in de vlucht. Ze kunnen wel 60 kilometer per uur halen. Das echt knap. Dan maakt het niet uit of ik de staart stomp lelijk vind, haha. Misschien ga ik het nu meer waarderen.

Lepus narcissus

Na de werkbespreking van de penningen heb ik draden geknipt en er daarna nog weer wat toegevoegd. De penning is klaar. Nu door naar de volgende. Eentje met vlinders en hun waardplant, zoals de brandnetel. Waardplanten zijn planten waar vlinders de eieren leggen, zoals de grote brandnetel. Die is zo belangrijk voor de vlinders. Zeker vijf vlindersoorten zijn afhankelijk van brandnetels. Zoals de dagpauwoog. Die vlinder is toch bij vele van ons favoriet. De rupsen eten alleen de bladeren van hun waardplant, de brandnetel. Dus zonder die plant overleven ze niet.
In onze tuin komen de bijzondere narcissen van Huiberts biologische bloembollen op. Ook een feest voor de insecten, en voor mij.

Bezoek expositie Galerie de Kapberg

Met onze penningclub hebben we afgesproken bij mijn expositie in De Kapberg, Egmond aan den Hoef. Trots. Tof dat ze vanuit Den Haag, Amsterdam en De Kwakel naar mijn werk komen kijken.
Natuurlijk daarna door naar Callantsoog, om onze penningen te bespreken, te eten en even naar zee. Want tja, das vierhonderd meter van onze voordeur vandaan.

Lepus europaeus

Met drie kunstenaars, die ik ken van de Hogeschool voor de Kunsten/Lutma, heb ik nog steeds vriendschap en we hebben een penningclub. We komen vier keer per jaar bij elkaar, om werk onze penningen te bespreken. Net als op de Lutma, waar we onder leiding van Geer Steyn een penningclub hadden, gaan we om de beurt bij elkaar langs. Morgen komen ze bij mij. Ik ben bezig met een penning van tweedehands textiel. Dat is immers mijn meest gebruikte materiaal op dit moment. Een slapende haas, met op de andere kant dat wat de haas eet, gras. Plus de naam, voor de helderheid. Nee, haha gewoon omdat ik dol ben op wetenschappelijke namen. Die namen die ik nooit zal onthouden, maar wat me wel mateloos fascineert.

Zeespiegel en grote pijlstaartvlinder

Soms is de zee zo prachtig. Zoals vandaag. Alsof het een foto is. Waar ik dan weer een foto van maak. Onbeschrijfelijk mooi. Voor altijd mooi. Is dit dan de liefde van mijn leven?
Al tijden, jaren, decenia, loop ik met dat vraagstuk rond. Ik heb dat niet. Misschien is dat de vorm die ik mis, de vorm van definitief. Kiezen, keuzes maken. Heb ik behoefte aan de liefde van mijn leven? Ben ik jaloers als ik het bij iemand lees? Is onze dochter dat? Zo veel vragen. Zo veel geen antwoorden. Feit is, de zee is prachtig en ik werk aan een grote pijlstaart nachtvlinder.

Koolduiven eureka

Ja hoor, dit verklaart het. Dit verklaart waarom mijn moeder die dikke duiven koolduiven noemt. Ze zitten op de boerenkool. Wat een leuk moment was dat vanmorgen tijdens het wandelen.
Nog een pijlstaartvlinder gemaakt, en eenvoudig met twee stalen naalden opgehangen in mijn atelier.
's Avonds online art journal workshop van Mariëtte Ciggaar. We gingen materiaal uitproberen. Vier maal de discuswerper met vier maal ander materiaal. Toeval of niet, in mijn hoofd gaat het over dezelfde dingen, namelijk over kleiduiven schieten. Ik vind mijn hoofd grappig. Klein geluk. Die grijp ik groot, ik kan het. Ik zeg het, doe het ook, als je kunt. Anders doe ik het wel voor jou. Dat wil ik en kan ik. Ik hou van dubbel. Ook van het kleine geluk, in meervoud.

Mijn moeder is jarig

Dat naaien heb ik echt van mijn moeder. Het ontroert me zelfs dat ik het schrijf. Ik geniet zo van wat ik maak met de naaimachine, ik sta daar nooit bij stil. Dat ze dat mij heeft gegeven. Ik heb het afgekeken. Ze maakte onze kleding, puur uit noodzaak. Tot mijn schaamte moest ik dan kleding passen en ging mijn moeder mee het pashokje in. Er kwam dan een meetlint uit haar tas, en nam al de maten over. Ze kon de maten ook nog eens perfect onthouden. Thuis schreef ze dat dan op en maakte het na. Eén van die zelfgemaakte kleding herinner ik me nog, die was favoriet, een groen pak van rekbare joggingstof. Ook favoriet was een lieveheersbeestje. Daar heb ik nog een foto van, van toen ik drie of vier was. Zit ik op de schommel, achter ons huis, verkleed als lieveheersbeestje. Mijn moeder komt uit Brabant. Dus carnavalskleding werd sowieso zelf gemaakt. Vandaag is ze 78 jaar geworden. Ze viert het niet. Want tja, dat maakt ze zelf wel uit, wanneer er gevierd gaat worden. Wij gingen op de thee en namen zelf de taart wel mee.
Achter de naaimachine ontstaat een werk van een pijlstaartvlinder.

Boterkoek en pijlstaartvlinder

Het was weer tijd om de boterkoek van het recept van buurvrouw Ank te bakken. De combinatie van de ingrediënten amandelmeel, abrikoos en de schil van een sinaasappel maakt dat het onweerstaanbaar lekker is. Zo mooi als Ank ze kan snijden, dat wilde ik ook. Gelukkig kreeg ik prima tips.
Nieuwe werk met pijlstaartvinder en pop is af en heb het in mijn atelier gehangen, zoals ik het graag zie, eenvoudig met twee stalen naalden.

Expositie galerie De Kapberg

Vanmiddag met Teun en Mars naar mijn expositie gaan kijken in galerie de Kapberg, Egmond aan den Hoef. Teun was in Indonesië, dus kon ze niet naar de opening komen. Vandaag gelukkig wel, fijn. Ook fijn was dat ik een aantal stickers zag, van die oranje-rode. Deze-is-verkocht- sticker. Ook heel fijn.
Wil je ook nog gaan kijken. Dat kan tot en met 30 maart. Op vrijdag, zaterdag en zondag van 13.00 uur tot 17.00 uur.
Op de laatste zondag organiseren we, Suzanne van Baarsen en ik, een rondleiding. Wees welkom op de rondleiding langs onze expositie. Ik loop met je langs het werk en ik zal er wat over vertellen, over het proces en over wat mij bezighoudt. Ook zal ik dan tijd hebben om je vragen te beantwoorden. Mede exposant Suzanne van Baarsen zal je tijdens deze rondleiding meenemen langs haar geëxposeerde werk en je een en ander vertellen over wat ze doet en hoe zich dat ontwikkeld heeft. Ook Suzanne lijkt het leuk als je met vragen komt. Exposerend kunstenaar nummer drie Max Hofer zal ook aanwezig zijn voor het beantwoorden van vragen van geïnteresseerden. De rondleiding is dus op zondag 30 maart vanaf 15:00 uur. Welkom. Wij denken dat een uur genoeg tijd is voor de rondleiding en de vragen. We hebben uitloop tot 17:00 uur mocht dat nodig zijn. Lijkt mij wel gezellig.

Goud, riet en wilgenbos

Wat een wolken weelde, niet normaal. De vogels fluiten hun hele repertoire en ik loop op m'n tenen met mijn telefoon in de aanslag om de vogel-geluiden-app Merlin aan te zetten. Wat een kakofonie. Fijn woord. Past precies. Soms klopt een woord zo goed. Zoals nu in het gouden licht met tientallen vogelgeluiden. De gouden kakofonie.
In mijn atelier fladdert een pijlstaart nachtvlinder uit mijn handen.

A pa ta pa te

Fonetisch meezingen met een Koreaans nummer en het dan nog een uur lang in je hoofd hebben en geen idee hebben wat ik zing. Het klinkt als A pa ta pa te en dan nog een paar keer in herhaling.
Even het nummer opgezocht, blijkt het van Bruno Mars te zijn en Rosé. Tja, met zo'n naam, dan weet je het al. Het nummer gaat over een drinkspelletje. Een Koreaans drinkspelletje en in Korea hebben ze appartementen om het in te spelen, APT. Helder.
Ik naaide aan een pissebed, bracht Mars naar Heerhugowaard, nam naaigaren mee terug. Naaide daarna nog wat aan een pissebed, deed een pauzewandeling langs het strand en ging op reis in de vorm van de Art journal workshop van Mariëtte Ciggaar.

Suffragette optocht in Alkmaar

Wij demonstreren, jongens zonder kleren.....! Ik zong het als kind op het schoolplein. Zodra er demonstreren in mijn agenda staat, herhaalt die zin zich doorlopend in mijn hoofd. Het demonstreren zat er al vroeg in. Opkomen voor vrouwen. In Alkmaar, op Internationale vrouwendag organiseerde museum Kranenburgh en Lara Schnitger samen met WomanLink een Suffragette City optocht. Een demonstratie voor vrouwenrechten, vrijheid van vrouwen, gelijkheid, baas in eigen buik, baas over eigen lichaam, baas in eigen kruis. Mijn regels, mijn lijf en andersom.
Vrij kut dat het nodig is. Goed dat we het massaal doen. Eerst gingen we, in de Grote kerk, stokken maken om mee te demonstreren. Slut-sticks noemt kunstenaar Lara Schnitger ze. Daarna zongen we samen, een niet ingestudeerd, lied onder het kerk orgel. Daarna liepen we de Suffragette optocht door het centrum van Alkmaar. Zinnen brullen als 'No means no' en 'A dress is not a yes'. Mooi om dat samen met een grote groep mensen te kunnen doen.
Terug naar de Grote kerk om om te kleden en de Slut-sticks terug te brengen. Vlak voor de kerk moest de zin 'baas in eigen kruis' er toch nog even spontaan uit geroepen. Zo grappig werkt mijn hoofd. Daarna bier op het terras, lekker toepasselijk we kozen voor Mannenliefde van de tap. Want zo is het ook. Ik houd van ze. Van mannen, vrouwen en mensen. Terug naar huis kwam ik langs hijskranen. Mooi, en die zouden ook uitstekend kunnen dienen als Slut-stick.

Ronde vormen

Dol op rond en reeksen, zoals de Gulde snede en de Fibonacci reeks. Ik zie ze graag op mijn bord en in mijn werk. En kijk nou zelf, bloedsinaasappel is toch bloedmooi.

Watermerken en zee patronen

Carnavals ontwijkende vriend is weer terug naar het zuiden. Ik ga mijn atelier weer in en zie het met andere ogen. Atelier was logeerkamer. Dus flink ruimte moeten maken. Beddengoed eruit. Fris, ruim en stofvrij gemaakt. Nieuwe energie er in.
In de pauze even naar zee. Wat hou ik toch van herhaling en patronen, water, licht, zee en natuur. Ik werk veel met vogels en kijk goed naar bouw, vormen en veren. Nu zag ik het terug in de patronen die de zee had achtergelaten. Een fijn verenpak van zoals ik dat ook zie bij een uil.

De boot naar Texel

Ik ben dol op de boot naar Texel. Ik hoef niet eens Texel op. Kan gewoon met dezelfde boot weer terug en ik heb al het gevoel van vakantie. Zo ook vandaag. Het allermooiste aan de boot naar Texel zijn de vogels. Wat geniet ik toch altijd van die acrobaten. Jean Paul is hier logeren en dus moet die dat ook meemaken. Het vakantiegevoel van de boot naar Texel.
We gingen er overigens wel af. Want tja, ik doe mee aan zijn mini vakantie. We wandelen langs het strand van Texel en lunchen bij een strandtent.
's Avonds online Art Journal workshop van Mariëtte Ciggaar.

Jarig, Hotel Arena en de Sleep-inn

Met jarige vriend en oud Hotel Arena collega Jean Paul, die de 6/8e maten van het carnaval wilde ontlopen, gingen we over de over memory lane. Om het maar eens in mooi Nederlands te schrijven. Via het strand in de mist van Callantsoog, naar Amsterdam Noord. Waar ik direct een putter in de boom hoorde kanariepieten. Zo vind ik ze klinken. Toen met zonder jas in de zon op het terras, bezoek aan (biologisch, filosofisch en natuurhistorisch) museum Groote, en tot slot een liepen we naar het terras van Hotel Arena. Daar waar we allebei ongeveer dertig jaar terug achter de bar hebben gewerkt. De grote zaal, waar we nogal wat feesten en partijen hebben gewerkt, was dicht. Maar we kregen, nadat we zeiden dat we er hadden gewerkt, direct een kleine rondleiding. Dat was leuk zeg. Een goed verjaardagscadeau.

Heksen steken

Mirjam en ik gingen naar museum Kranenburgh voor de lezing van Margriet van der Linden (one handshake away from Nick Cave) en haar interview met kunstenaar Lara Schnitger en gastcurator Nina Folkersma.
Een indrukwekkende lezing gaf Margriet. Na zin twee schoot ik al vol. Heftig gevoelige onderwerpen. Femicide, aanranding, onderdrukking, vrouwenrechten en feminisme. Lara Schnitger is kunstenaar die ook activist is en met haar werk op een confronterende en speelse wijze aandacht vraagt voor de positie van de vrouw en daarmee ook de positie van de man.
Ik had daarna enorm zin om te demonstreren. Er was een kracht in me losgekomen. Ik kon demonstreren tot aan het puntje.
Fijn ook dat ik weer nieuwe werken, van tweedehands papier en textiel, uit mijn serie Rare vogels mocht brengen bij de winkel en kunstuitleen van museum Kranenburgh. Nog steeds trots dat mijn werk daar verkocht wordt. Leuk ook dat Mirjam dit moment even op de foto zette.
Daarna sloot ik me weer aan bij mijn Limburgse logé en samen gingen we via de zee, met zonsondergang, naar de supermarché. Rijmt beter dan de Appie.