Pip en de bloemetjes en het aandoenlijke lammetje

Of het nu komt doordat ik geen vier losse pootjes wilde naaien, en er twee-aan-twee maakte, of door de kleur roze, een vintage lapje die al minsten 20 jaar in mijn bezit is. Wie wat bewaard heeft wat. Mijn moeder was van de gezegdes. Het lammetje is wat lam. Lijkt op een lam, maar ook op een kalf en een varken. Ik weet het nog niet. Ik ben dol op mislukt en ik hou erg van kindertekening die knuffel zijn geworden. Daar doet het me ook aan denken. Een beetje aandoenlijk is die wel en dat hoort eigenlijk best bij knuffels. Want die moeten getroost. Toch? Of was het andersom, hihi.
Verder nog een zeepaardje van oud tafellaken van de kringloopwinkel, ook al lang in mijn bezit. Fijn dat ik het durf, knippen in van die schoonheden. Het leveren wel wondertjes op en ook daar hou ik van.
O, en Pip is ook gelukt. We zochten, nou ja Teun, een kat die op mensen is gericht, want onze Stip was altijd buiten en niet te knuffelen. Deze is overal, in mijn atelier en als ik een pak melk ga halen en onderweg de bloemetjes op de foto zet. Wel lastig, want ik heb drukke weg angst. Dus loop ik vier blokjes om in de buurt, in de hoop dat ze ergens niet langs durft en dan achterblijft en ik de weg kan oversteken naar de supermarkt. Meestal lukt het. Zoals vandaag. Soms niet en dan loop ik weer terug naar huis en probeer het later nog een keertje, in een onbewaakt ogenblik. Ohja. Dat probeerde ik vandaag ook. Ik zag haar in de voortuin. Dus ging achterom, deed de deur en de poort heel zachtjes dicht en sloop weg. Stond ze daar. Allang. Haha. Heerlijk thuis werken met Pip.