Appeltaart is nog niet in de maak. Dat stel ik even uit tot morgenochtend. Nu bankhangen met Dance, dance dance..... was ik maar een geluksvogel als deze deelnemers, in een maand of 4 zoveel danslessen. Wat een doorzetters en wat knap zijn ze zeg.
Vroeger wilde ik altijd balletdanseres worden. Beetje gek, voor een stevig kind, ik stelde me dat wel altijd voor, dat ik danste in de kantine van de Huishoudschool bij ons op de hoek. Tja, je moet ergens beginnen.
Jaren terug kwam ik door Marlouke Theeuwen NIA dansen in aanraking. Ik ging lessen bij haar volgen in Zaandam en dacht, dit is wat ik wil. Ik wil ook die danslessen gaan geven in Schagen. Ik deelde het met een aantal vrienden, geen enthousiasme, één vriend lachte me zelfs uit.
Tja, ik heb niet echt de bouw van een danseres. Wat dacht ik wel? dacht ik en zette het uit mijn hoofd. Trek je niets aan wat anderen zeggen. Hoor ik iedereen nu denken. Maar dat doe ik wel. Net als dat er twee zomers terug iemand zei dat je op een gegeven moment beter niet meer naar het (naakt) strand kunt gaan. Voor de ander is dat echt onaangenaam. Nooit eerder dacht ik aan de mening van een ander bij het zien van mijn (bijna) naakte lichaam. Ik hield het altijd bij mezelf. Mijn lichaam, daar heb ik een mening over. Wel dat ik me ging schamen voor mijn ouder wordende lichaam. Nooit bezig geweest met dat er ook mensen zich stoorden, dat ik iemand iets aandeed zelfs door mijn lichaam op het strand te tonen. Ik ben al twee zomers niet meer in bikini op het strand geweest. Ik ben echt triest, ik weet het. Maar het is niet anders. Wie weet groei ik nog over de opmerkingen van vrienden heen. Het past wel goed in de Wabi Sabi serie, imperfectie met een gouden randje.
Nu fijn genieten van het dansen van een ander: Dance dance dance finale kijken.
 |
| wabbeli sabbeli serie - 7 |
